Lufta e demave

Prishtinë | 23 Maj 2017 | 16:06 | Nga Izmi Zeka

Jeta në Kosovë , ma kujton femijerinë e hershme në fshat kur shikoja sesi demat po bënin luftë mes vete! E kujtoj rriten e tyre,kur ushqeheshin bashkë në një vend me të njëjtin ushqim. Lojën e tyre të padjallzuar deri sa ata u rriten dhe filluan të mendojnë vetëm për vehte. Rrita e tyre reflektonte edhe ne egoizmin e tyre.

Me kujtohet mirë, kur demat, shpesh herë edhe të zhytur nga prapa, byryteshin një cope here, para se ta nisnin betejën e madhe, kokë me kokë, e me brinjë të mprehur kundër njëri tjetrit! Interesant parafillimi i dyluftimit, kur demat, fillimisht shikonin pak njeri tjetrin, dhe i terhiqnin këmbët nëpër dhe, për ta bere nxemjen dhe për ta trembur kundërshtarin! Karizma e tyre, dukej sheshit!

Ata për shumë minuta, e shpesh edhe për shumë orë, bënin luftë të pakompromis, duke e goditur me brirë njëri tjetrin, pa pikë mëshirë, kokën e njëri tjetrit, e shpesh edhe pjesët e ndryshme të trupit të tyre! Dhe ne fund dihej! Fitues dilte kryesisht, ai që kishte qafën më të trashë, por kuptohet, edhe reflekset më te shpejta, e taktikën luftarake më të zgjuar! Disa prej tyre, kur fitonin, nuk e mundonin shume humbësin, e disa që kishin vuajtur shumë gjatë betejës, pas saj, ishin më të ashpër në ndjekjen e kundërshtarit!

Te demat, vetëm kur të dihet fituesi dhe humbësi, vetëm atëherë fillon të mbretëroj paqja në kope. Ka filluar byrytja… “Nuk do të thotë që fiton vec ai që byrytet ma shume”.

Fjalë Kryesore:

Të ngjashme