Izet Sarajliq, poeti nga Sarajeva, i cili është edhe kandidat për çmin Nobel për Letëri sot feston ditëlindjen.

Atë për ditëlindje e ka kujtuar Albin Kurti, duke shpërndarë kështu edhe disa poezi të tij.

“Qysh para 40 vjetësh poezitë e tij në shqip i kanë përkthyer Azem Shkreli, Ali Podrimja, Enver Gjergjeku e Qerim Ujkani”.

“Përgjatë rrethimit mizor gati katërvjeçar në të ’90-at, Izet Sarajliq qëndroi në kryeqytetin e Bosnje dhe Hercegovinës, me ç’rast u plagos, kurse dy motrat ia vranë forcat serbe. Ditari i tij i asaj kohe është libri poetik me titull “Përmbledhja sarajevase e luftës”.

Më poshtë janë disa vargje poezish të ndryshme prej këtij libri, përkthyer nga Salajdin Salihu:

Në njëqindvjetorin e Josip Brozit

Në këtë shtet

edhe Voisllav Shesheli doktoroi.

---

Pas plagosjes

(Miki Masliqit)

Mbrëmë në ëndërr mu shfaq

Sllobodan Markoviçi

dhe kërkoi ndjesë për plagët e mia.

E vetmja ndjesë serbe

gjatë gjithë kësaj kohe,

dhe vetëm në ëndërr

e nga një poet i vdekur.

---

I lumturi i pafat

(Lubisha Maksimoviqit)

Ecën njeriu rrugës

dhe këndon.

Përse mos ia thotë këngës

kur ndër sqetulla mban dru koftori.

I lumturi i pafat!

Së paku do të ngrohet

para se ta gjejë

granata e tij.

---

Motrat

Esenini i kishte

Shurën dhe Kaçën.

Majakovski i kishte

Ludmillën dhe Olën.

Unë i kisha

Ninën e Razën.

Dhe – të gjitha vdiqën.

Raza e Nina

në distancë prej pesëdhjetë ditësh.

Vdiqën

ose i vranë pa plumba?

Tani patjetër

të kërkoj diku një motër të re.

Nuk mundem assesi

mos me qenë vëlla.

---

Që ta mbijetoj gjithë këtë

(Zija Kafexhiçit)

Shteti gjithashtu tregoi njëfarë kujdesi

për fatkeqësinë time,

kurdo që trokisja në dyert e tij,

ai mungonte

ishte ose në Gjenevë

ose në Nju Jork.

---

Falënderim për Pen-Qendrën sllovene dhe kryetarin e saj Boris A. Novak

Ah, i dashuri Boris,

sikur të dije sa bukur

digjeshin në koftorin tim

bankënotat 20 markëshe që m’i dërgoje nëpërmjet

Rupelit.