Në një shkrim të publikuar në vitin 2011 mbi intervenimin e njësisë speciale në Veri, pata deklaruar se: “Intervenimi në veri është asgjë më shumë sesa një skenar drejtë krijimit të një gjendje të re në terren që në zhargonin diplomatik quhet si Pika e vdekur”. Rezultatet e dala nga intervenimi 2011 ishin të pakta ato pozitive, ndërsa ato negative ishin te shumta si rrugët e bllokuara, jeta për shqiptarët në atë pjesë ishte izoluar dhe presioni për spastrim ishte rritur më tutje, ndërsa krimi i organizuar ishte zhvilluar edhe më shumë.

Krejt si përfundim nga aksioni i vitit 2011, gjendja në terren erdhi deri në  ‘Pikën e vdekur” nga cila ishte e domosdoshme fillimi i negociatave tekniko-politike pa një konsensus nacional e plan konkret. Me pak fjalë, rezultatet e dala nga aksioni i vitit 2011 ishin: 

1. Themelimi i Listës Srpska, duke u eliminuar gjitha subjektet liberale serbe brenda Kosovës;

2. U arrit marrëveshja mbi themelimin e Asosacionit të komunave Serbe, përkundër që ishte shpallur antikushtetuese, ajo asnjëherë nuk u tentua për rinegocim;

3. U formua një forcë e vetme politike serbe brenda Kosovës përmes cilës përfaqësohen interesat e Beogradit por jo edhe të serbëve nga Kosova.

Aksioni i djeshëm në Veri (2018), mbrapa vetës solli një orkestrim e skenar të përsëritshëm nga ai i vitit 2011 me autor e urdhra të njëjtë si dikur, veçse me ndryshim pozitash politike. Ndonëse numri i qytetarëve e funksionarëve serb në takimin e djeshëm ishte shumë më i madh sesa djegia e pikave doganore dikur në Veri, huliganët serb aktronin përballë arrestimit të politikanit serb. Ata nuk tentonin bllokimin dhe ndaljen siç vepronin dikur duke izoluar policinë e Kosovës nëpërmjet eskavatorëve e mjeteve të rënda. 

Megjithatë, disa gjëra e rezultate tashmë janë të qarta nga skenari i dytë, veprimet e njëanshme politike vazhdojnë të përcjellin situatën në vend. Dikur jo shumë larg vendimet e njëanshme e quan vendin në izolim për më shumë se tri vite si pasoj e vendimeve të pakoordinuara me spektrin tjetër politik të vendit, siç ishte rasti me demarkacionin dhe raportimeve në  Kuvendin e Kosovës rreth negociatave në Bruksel. 

Mungesa e një konsensusi politik i përmasave nacionale, Pozitë e Opozitë, veçanërisht mbi linjat e interesave të Kosovës mbi atë rajonale e ndërkombëtare, vendi është duke u zhytur përsëri drejtë një krize edhe më të thellë institucionale e gjeopolitike. Krizë nga e cila ndryshimet demografike, territoriale e ekonomike do të rriten jashtëzakonisht shumë mes komunave e institucioneve tjera në vend si rezultat i vendimeve pasuese në të ardhmen. 

Unifikimi kombëtar është mjaftë urgjente që të ndodh në ditët në vazhdim, në të kundërtën vendi do të zhytet brenda një krize edhe më të madhe institucionale e politike. Nevoja për një qeveri te unitetit duke u përcaktuar vendimet me rëndësi jetike për të ardhmen e vendit gjatë dy viteve në vazhdim tashmë është një domosdoshmëri për cilën duhet angazhuar gjithë spektri politik shqiptar.

Përcaktimi i agjendës si për Asosacionin, themelimin e ushtrisë, reformën zgjedhore e deri në anëtarësimin e plotë në OKB dhe në NATO, mbesin tema për cilat kërkohet konsensus politik dhe unifikim të gjithanshëm. Meritokracia nuk guxon të vendoset mbi kauza e subjekte të përveçme apo individ të caktuar, vendimet nacionale kërkojnë maturi, vizion e guxim nacional.