Kosova është deklaruar parakandidate për Lojërat Mesdhetare 2030, që në pamje të parë ka shumë përfitime për shtetin tonë, por njëkohësisht duket tejet ambicioze duke marrë parasysh shumë faktorë.

Ngjarjet e tilla zakonisht u jepen vendeve me infrastrukturë të transportit, të akomodimit e të përafërt sportive me kërkesat dhe me modifikime shtesë, shembull për sportet që mungojnë si kalërimi apo edhe ndonjë nga 33 disiplinat sportive…

Për këtë organizim, kërkohen shumë fonde, pasi që infrastruktura aktuale është tepër e dobët në vend, për çfarë nuk jemi në gjendje në kryeqytet të kemi nje palestër funksionale, nuk kemi një shteg të atletikës, të kalërimit, të shigjetarisë, të kanusë, nuk kemi as sallë të notit, shteg te lundrimit, fushë të hokejit në bari, etj.

Lojërat e fundit mesdhetare kanë mbledhur mbi 3,300 sportistë në 24 sporte dhe 246 ngjarje sportive.

Mos të harrojmë se këtu nuk janë përfshirë stafet përcjellëse të secilit sport e sportist, delegacione etj që nënkupton se paku 15,000 vizitorë zyrtarë, pa i përmendur shikuesit, tifozët etj që kjo arrin mbi 100,000 persona. A kemi ne kapacitete të shtretërve per t’i pritur të gjithë këta, e lëre me të ndërtohet një fshat olimpik!

Dhe të gjitha këto duhet te ndërtohen te reja per vetëm 7 vjet. Sa i perket fondeve, shteti duhet të ndajë mbi 500 milionë euro së paku, ndërsa nuk kemi as ekspertizën e ndërtimit, mos të harrojmë këto objekte nuk mund të perfundohen me idete e tenderomanisë si deri më tani…

Plani është tejet ambicioz në këtë kohë, kur sjemi në gjendje të rregullojmë një palestër që pikon, një fushë futbolli që vërshohet nga uji, një sportist që vuan për nje rekuizit më të thjeshtë…