Letër e hapur Kryeministrit të Republikës së Kosovës, Albin Kurti:

Z. Kryeministër!
Po i afrohesh përfundimit të mandatit katërvjeçar të qeverisjes, për të cilën pate dhënë shumë premtime, në mesin e të cilave ishte edhe ajo se “pushtetin do ta zbresësh te qytetari”, në mënyrë që edhe ai t’i shijojë frytet e këtij shteti, për të cilin derdhi djersë e gjak.

Çuditërisht i besuam këtij premtimi dhe pas zhgënjimit me ata që shkuan, e more pushtetin. U bënë më shumë se tre vite kur ndodhesh në majat e shtetit dhe nuk e pamë që këtë pushtet e zbrite aty ku e premtove!

Përkundër premtimeve, që ua bëre shtresës së nëpërkëmbur dhe të diskriminuar të pensionistëve, sidomos atyre, që u dëbuan nga puna, për shkak të diskriminimit, jo vetëm që nuk e bëre, por u solle keq, ndoshta më keq se ata që shkuan. Për tri vjet kjo kategori e pensionistëve shpresuan se po e rregullon këtë çështje, por t’i nuk e bëre, madje u talle keq me ta. I le pa pensione kategorinë e njerëzve që dhanë për këtë liri, që sakrifikuan vetën, dhe mirëqenien familjare!

Ndihma prej 100 eurosh, që u jep pas 45 vitesh punë, e që bën sa një mbushje telefoni e një asistenteje është për të ardhur keq.

Në anën tjetër, u jep pensione të plota atyre që punuan me regjimin e Millosheviqit dhe kur e zbërthen, krijohet përshtypja se po denon kategorinë e pas viteve të nëntëdhjeta, që refuzuan regjimin kriminal dhe nuk ia paguan kontributet, apo pranuan të mbesin pa punë e të mos punonin për atë regjim. Kjo ishte rezistencë gjithëpopullore Kryeminisër!

Z. Kryeministër!
Unë i takoj gjeneratës së gazetarëve, që punuan pak për gazetën “Rilindja”, e pjesën tjetër për “Bujkun”, në periudhën e ripushtimit, kur u ndalua gazeta “Rilindja”. Dhe çuditërisht, kërkesat tona u refuzuan nga zyrtarët ligjorë të zyrave të pensioneve, si ndëshkim, pse ne nuk paskemi paguar kontributet regjimit kriminal!

Tërë propaganda juaj, para ardhjes në pushtet, mbështetej në premtimin se ky diskriminim i bërë nga ai regjim do të eliminohej, dhe çuditërisht ndodhi e kundërta. Bie fjala, ju i jepni pension të plotë kategorisë se Hajrie Spikericës, kurse gazetarëve e punonjësve të “Rilindjes”, që refuzuan regjimin kriminal nuk ua njohet të drejtën në pension për vitet e punës pas viteve të nëntëdhjeta, pse nuk kontribuan për regjimin e Millosheviqit?!
Asaj kategorie i jepni pension të plotë, sepse paskan paguar kontributet për pushtetin kriminal, kurse neve, që e refuzuam dhe nuk ua paguam këto kontribute vazhdoni të na ndëshkoni! Kjo që bëni Kryeministër është për t’u analizuar.

Ne gjatë punës te “Bujku”, nga të ardhurat vetanake, i kemi paguar kontributet për Qeverinë në Ekzil, por jo për një regjim kriminal.

Nga periudha e ndalimit të gazetës “Rilindja”, në vitin 1990, punuam siç punuan edhe arsimtarët, jashta tutelës dhe institucioneve serbe, madje të ekspozuar rreziqeve të mëdha. Çuditërisht, arsimtarëve iu numërua periudha e punës, pas viteve të nëntëdhjeta (mirë që iu numërua), por neve jo! Pse ndodhi kështu?

Ata që shkuan ua njohën arsimtarëve këtë të drejtë, nën një trysni të fortë sindikale, por edhe për faktin se ishin shumë, e ju duheshin votat e tyre. Kurse neve, që ishim pak, periudhën e pas viteve të nëntëdhjeta nuk na njohen, sikur që nuk na njohet as ju! Pse, jemi pak dhe kemi një grusht vota, për të cilat nuk qani kokën fare.

Desha t’ ju pyes? A është e drejtë morale kjo? Dhe a nuk po ju duket se po na diskriminoni në raport me ata që punuan për regjimin kriminal, por edhe në raport me arsimtarët?

Madje, si është e mundur, që neve pas ndalimit të gazetës “Rilindja” nga Serbia, të mos na trajtoni kategori e diskriminuar?
Veç kësaj, është për të ardhur keq, nga sjelljet e zyrtarëve kur troket në zyrat e tyre se si sillen dhe kur thonë me ironi e tallje : “Për periudhën pas viteve të nëntëdhjeta Zoti ju lashtë shëndosh”!!!

Z. Kryeministër!
Duke nga diskriminuar neve në raport me kategoritë e sipërpërmendur, ju po bëni edhe një shkelje të rëndë, pos diskriminimit. Po e shkelni më të shenjtën, njerëzoren, dinjitetin e njeriut dhe të drejtën themelore të tij për jetë. Pse?

Z. Kryeministër!
Duke u sjellë kështu, me neve të gazetës, por edhe me një “batalion” tjetër të dëbuar nga regjimi kriminal, na shpallët qytetarë të rendit të dytë, duke na trajtuar, siç i trajton Përparim Rama i Prishtinës, me nga 100 euro, të gjitha ata që marrin nën përkujdesje një qen endacak!

Kryeministër, ne nuk jemi qenë endacakë, jemi brezi që kontribuam dhe sakrifikuam për këto ditë e jo për t’u trajtuar si qytetarë të rendit të dytë!

Z. Kryeministër!
Një ditë më rastisi ta takoj një qytetar, të kategorisë së dytë mr 54 vite përvojë, i cili ishte afruar barnatores për ilaqe, pasi e kishte marrë ndihmën prej 100 eurosh dhe doli pa i marrë, sepse i duhej të blinte ushqime, kurse vlera e ilaqeve ishte e madhe dhe atë ditë mund të mbetej pa bukë.

Unë këtë letër, që e shkrova për Ty, nuk e bëra për vete, sepse nuk varem nga ajo ndihmë prej 100 eurosh, falë babait të ndjerë i cili ma la një pasuri e cila mu gjend për këto ditë, për të jetuar më mirë se kur isha në punë. Por, e shkrova për të gjithë kolegët dhe të dëbuarit nga puna, në vitet e nëntëdhjeta nga regjimi kriminal, të cilët sot po i trajton si qytetarë të rendit të dytë, sepse ke filluar ta shikosh realitetin nga dritaret kolor të zyrave luksoze të Qeverisë!

Z. Kryeministër!
Ju, pos që e keni kapur pushtetin, jeni bërë edhe tejet autokrat. Administrata juaj nuk iu përgjigjet kërkesave tona, drejtuar me shkrim, madje për ironi, një ditë ia mësyem zyrave të zëvendësministrit në MF për një takim të dakorduar dhe kur polici na tha se tash vijnë e ju marrin , pritëm kot se ky takim nuk ndodhi. Ne ishim aty për rastin e “Rilindjes”, jo për atë individual, me kryetarin e SP “Rilindja”, por na injoruat.

Ku e more këtë të drejtë të sillesh kështu, apo e ke kapur pushtetin dhe tash nuk të intereson gjë tjetër?

Keq, Kryeministër! Edhe më keq, se nuk mbet kush pa u koritë në këtë Kosovën tonë të dashur e cila shumë vuajti nga Serbia dhe nuk e lanë e nuk po e lënë keq edhe shqiptarët!

(Autori ka qenë gazetar i “Rilindjes”)