Historiku i festës së Shën Valentini.

E dashuruar nga disa, e zhgënjyer nga të tjerët, Dita e Shën Valentinit vlerësohet gjerësisht si dita e fundit e romancës së djathë, jopologjenike, raporton “Independent”, transmeton lajmi.net.

Ndërsa disa mund të jenë të vetëdijshëm se rasti merr emrin e tij nga një prift i quajtur Shën Valentin, ata mund të mos jenë të njohur me historinë e plotë të Ditës së Shën Valentinit, e cila është në mënyrë më pak romantike nga sa mund të presim.

Valentini i Terni ishte një prift i Shekullit të tretë që u shërbente të krishterëve në Romën e lashtë. Tregime të ndryshme ekzistojnë në hollësi të ngjarjeve që e çuan atë të bëhej dëshmor dhe më pas të quhej një shenjt nga Kisha Katolike. Një nga rrëfimet më të besuara sugjeron se Valentini kundërshtoi Perandorin Claudius II të Romës. Perandori kishte ndaluar të jashtëligjshëm të rinjtë për t’u martuar, pasi ai mendonte se ata do të kishin më shumë përdorim në fushën e betejës sesa në shtëpi.

Disa tregime detajojnë kundërshtimin e ashpër të këtij ligji të Shën Valentinit, duke parë atë të martohet me çifte të reja në ceremonitë klandestine. Kjo u vlerësua si një vepër e rëndë në sytë e Perandorit, dhe si pasojë prifti iu pre koka, transmeton lajmi.net.

Megjithë zemërimin e perandorit, Kisha Katolike vlerësoi Valentinin për bashkimin e çifteve që respektuan besimin e krishterë. Kështu, Valentini u njoh zyrtarisht nga kisha si shenjtor pas vdekjes së tij. Shën Valentini është shoqëruar që nga dashuria me mirësjellje dhe traditat romantike të Ditës së Shën Valentinit.

Së bashku me këtë tregim, disa besojnë se historia e Ditës së Shën Valentinit mund të jetë gjithashtu e rrënjosur në një festival para-antik Romak të quajtur Lupercalia. Festivali, i cili festohej çdo vit nga Romakët më 15 shkurt, festoi pjellorinë. Ata që morën pjesë punuan për të pastruar qytetin e shpirtrave të këqij për të maksimizuar pjellorinë dhe për të sjellë prosperitet në fshatrat e tyre.

Festa pagane ishte e njohur edhe si “dies februatus”, që do të thotë “dita e pastrimit”, e cila është se si muaji shkurt e fitoi emrin e tij. Një pjesë e procedurave panë priftërinjtë e perëndisë Lupercus – Luperci.  Këta burra pastaj do të vraponin rreth e rrotull Palatine Hill lakuriq, duke goditur çdo grua që u afrohej atyre me fshehjet e kafshëve që do të flijonin. Priftërinjtë besonin se goditja e grave me kafshët do të siguronte që ato të mbeteshin pjellore, transmeton lajmi.net.

Ndërsa koncepti i Lupercalia mund të ndryshojë shumë nga të kuptuarit tonë modern të Ditës së Shën Valentinit, të dy vëzhgimet janë të lidhura ngushtë. Festimet e Lupercalia morën fund rreth shekullit të 5-të, pas kundërshtimeve të bëra në lidhje me festivalin nga Papa Gelasius I. Papa dënoi praktikat e festivalit pagan, duke i përshkruar ata që morën pjesë në të si “të mbrapshtë dhe të zakonshëm, të neveritshëm dhe të rendit më të ulët”.

Pushimi i Ditës së Shën Valentinit në 14 Shkurt u shpall zyrtarisht nga Papa në 496 pas Krishtit, duke bërë që disa të besojnë se ai e kishte zëvendësuar në mënyrë efektive Lupercalia me festën për të nderuar Shën Valentinin.

Dëshmia e parë e Ditës së Shën Valentinit që kishte konotacione romantike erdhi në Shekullin XIV, përmes poezisë së Geoffrey Chaucer. “Sepse kjo ishte në Ditën e Shën Valentinit, kur çdo zog vjen atje për të zgjedhur bashkëshortin e tij,” shkruajti poeti anglez për të nderuar angazhimin e Mbretit Richard II dhe Anne të Bohemia.

William Shakespeare gjithashtu iu referua Ditës së Shën Valentinit në punën e tij, duke bërë që Opelia të flasë për atë ditë në lojën e tij të Shekullit 17, Hamletit.