Anglia hoqi në mënyrë të pamatur kufizimet e Covid-19 në korrik, duke u mbështetur vetëm te vaksinat. Por fqinjët tanë evropianë kanë ndërmarrë një sërë masash të ashpra, të tilla si pasaportat e vaksinave.

Por pavarësisht masave, Evropa kontinentale është sërish epiqendra e pandemisë. Austria ka rikthyer izolimin kombëtar dhe shumë vende po përballen me propozime për të bërë vaksinimin  e  detyrueshëm.  Në Austri, numri i rasteve të reja është dyfishuar çdo dy javë që nga fillimi i tetorit. Numri i viktimave janë dyfishuar në krahasim me valën e parë të Covid – pranverën e vitit të kaluar. Në Holandë, ku policia përdori ujë me presion ndaj protestuesve kundër bllokimit në Roterdam, rritja e infeksioneve është po aq e lartë sa në Austri.

Rastet kanë shënuar rritje në Gjermani. Suedia po trajton pacientë rumunë në spitalet e saj. Ajo që është e jashtëzakonshme për këtë valë është se sa shpejt ka shpërthyer në një luftë kulturore për vaksinimin. Më 8 nëntor, kancelari i ri i Austrisë, Alexander Schallenberg, njoftoi një skemë të re të certifikatës të vaksinave, e cila tashmë po përdoret  në Francë dhe disa vende të tjera. Katër ditë më vonë ai kaloi një vijë që asnjë lider tjetër europian nuk kishte guxuar ta kalonte: ai njoftoi një bllokim për të pavaksinuarit, që do të hynte në fuqi nga e hëna më 16 nëntor, raporton abcnews.al

Një javë pas kësaj, vendi shpalli bllokimin kombëtar.  Gjithashtu, ai vendosi gjobë prej 36 mijë eurosh për personat që shkelin masat. Indonezia, Mikronezia dhe Turkmenistani janë të vetmet vende, deri më tani, që kanë futur një mandat vaksinimi për të rriturit.Brenda pak orësh, 35,000 persona u mblodhën në rrugët e Vjenës kundër masave anti-Covid.

Një turmë prej 35,000 personash u mblodhën në Bruksel, duke shkatërruar një makinë policie dhe duke hedhur sende  në dritaret e Komisionit Europian. Vaksinimi i detyrueshëm në Austri është kundërshtuar nga Menschen–Freiheit-Grundrechte (partia e Njerëzve, Lirive, të Drejtave ose MFG) e sapoformuar, e krijuar këtë vit posaçërisht për të kundërshtuar masat kundër Covid.

Në zgjedhjet rajonale në Austrinë e Epërme në shtator, partia fitoi 6.4 për qind të votave, duke siguruar vende në parlamentin rajonal. Por ajo nuk mund të konsiderohet si një parti e krahut të djathtë: një analizë zbuloi se ndërsa 30 për qind e mbështetësve të saj kishin votuar më parë për partitë e djathta ekstreme, 30 për qind kishin votuar për partitë e moderuara konservatore, 16 për qind për partitë socialiste dhe 12 për qind  për të gjelbërtit.

Ndërsa disa kanë identifikuar një lidhje midis hezitimit të vaksinave në Gjermaninë Lindore dhe përqendrimeve të votuesve për partinë e krahut të djathtë AfD, Gjermania ka qenë prej kohësh një vatër e mjekësisë alternative, me tre të katërtat e mjekëve gjermanë që ofrojnë trajtime të tilla për njerëzit që favorizojnë ato mbi barnat që kanë treguar efektivitet në provat klinike. Nuk duhet të jetë befasi që një pakicë e konsiderueshme gjermanësh kanë refuzuar gjithashtu vaksinat kundër Covid.

Megjithatë, një gjë është e sigurt: vaksinimi i detyrueshëm do të forcojë mbështetjen për partitë e vogla, të cilat, si AfD, tërheqin mbështetjen e tyre nga njerëzit që mendojnë se janë shtyrë në margjinat e shoqërisë. Duke justifikuar vendimin e tij për të pushuar nga puna personelin e pavaksinuar të  azileve, Sekretari i Shëndetësisë Sajid Javid sugjeroi se ata kishin “dëgjuar këto teori qesharake në internet ose në mediat sociale”.

Por a futen vërtet në këtë kategori të gjithë njerëzit që kanë refuzuar vaksinën? Një studim i Universitetit të Erfurt zbuloi se 80 për qind e atyre që refuzonin të vaksinoheshin thanë se nuk kishin asnjë kundërshtim thelbësor ndaj vaksinës; ata thjesht donin kohë për të peshuar rreziqet dhe përfitimet.

Duke pasur parasysh se qeveria e tyre e kufizoi vaksinën AstraZeneca tek te gjashtëdhjetat për shkak të një çrregullimi të rrallë të koagulimit të gjakut, nuk është e paarsyeshme që disa gjermanë të refuzojnë të vaksinohen me vaksinat e tjera. Gjetjet e Erfurt përforcojnë një studim të Zyrës për Statistikat Kombëtare (ONS), i cili zbuloi se vetëm 8 për qind e atyre që kanë refuzuar vaksinën kundër Covid në Britani e bënë këtë sepse nuk kishin besim ndaj vaksinave në përgjithësi; shumica thjesht ishin të shqetësuar për efektet e mundshme anësore, raporton abcnews.al

Në shkurt, ONS nxorri në pah se 44 për qind e të rriturve ‘britanikë me ngjyrë” ishin në mëdyshje, krahasuar me vetëm 8 për qind të të rriturve të bardhë. Nocioni i një qeverie që detyron qytetarët është thellësisht i kundërshtueshëm për shumë njerëz që kanë zgjedhur të vaksinohen. Ky argument rezonon veçanërisht në Gjermani dhe Austri, ku nazistët dhe regjimi komunist i Gjermanisë Lindore bënë  vaksinimin e detyrueshëm në disa raste.

Dhe kjo për të mos përmendur rastet më të fundit në Suedi, ku vaksinat e detyrueshme të gripit të derrit çuan në një sërë padish. Ekziston një argument utilitar që kur bëhet fjalë për vaksinimin kundër sëmundjeve infektive, të drejtat e individit duhet të pezullohen për të mirën e shumë njerëzve. Megjithatë, ka një boshllëk të madh në këtë argument kur bëhet fjalë për Covid: ndërsa vaksinat e përdorura deri më tani kanë dëshmuar se janë shumë efektive në parandalimin e sëmundjeve të rënda dhe vdekjes, ato nuk janë dhe aq efektive në parandalimin e infeksionit.

Siç u theksua në një botim të  Lancet javën e kaluar nga Günter Kampf, një epidemiolog në shkollën mjekësore Greifswald në Gjermani, 55 për qind e rasteve të fundit me Covid në mesin e gjermanëve mbi 60 vjeç kanë qenë të vaksinuar plotësisht. Vaksinimi i detyrueshëm, ose izolimi i të pavaksinuarve, mund të zvogëlojë rrezikun dhe të zvogëlojë shtrimet në spital dhe vdekjet, por nuk do të parandalojë përhapjen e Covid. Kamf ishte veçanërisht kritik ndaj njerëzve që pohonin me dembelizëm se tani jemi në një ‘pandemi të të pavaksinuarve’; për të cilën ai argumentoi se nuk është e vërtetë.

Organizata Botërore e Shëndetësisë (OBSH), megjithatë është kundër dozave përforcuese. Kohët e fundit në gusht, organi nxori një deklaratë që kundërshtonte planet e Britanisë dhe vendeve të tjera perëndimore që tashmë po planifikonin doza të treta.

“Ofrimi i dozave përforcuese për një pjesë të madhe të  popullsisë, kur shumë prej tyre nuk kanë marrë as dozën e parë, minon parimin e barazisë kombëtare dhe globale,” thuhej në të. Në shtator, OBSH filloi të ndryshonte mendim, pas rritjes të rasteve në Europë.

Boris Johnson sfidoi disa nga këshilltarët e tij shkencorë në heqjen e kufizimeve të Covid në korrik dhe sfidoi OBSH-në në planifikimin e një programi për miratimin e dozave përforcuese. Megjithatë, vendimi i tij për t’u mbështetur te vaksinat dhe jo në pasaportat e vaksinave duket për momentin si i justifikuar.