Rabindranath Tagore ishte një polimat bengalian – poet, shkrimtar, dramaturg, kompozitor, filozof, reformator.

Ai riformësoi letërsinë dhe muzikën Bengale, si dhe artin Indian me Modernizmin Kontekstual në fund të shekullit të 19 -të dhe fillimit të shekullit të 20 -të.

Autor i “vargut thellësisht të ndjeshëm, të freskët dhe të bukur” të Gitanjalit, ai u bë në 1913 i pari joevropian që fitoi Çmimin Nobel në Letërsi.

Për kënaqësinë e lexuesve tanë kemi sjellë disa prej brilanteve të kësaj mendjeje të bukur.

Ndryshimet më të mëdha në natyrën e grave i sjell dashuria; ndërsa te burrat, ambicia.

Nëse qani sepse dielli ka dalë nga jeta juaj, lotët tuaj do t’ju pengojnë të shihni yjet.

Ju nuk mund ta kaloni detin duke qëndruar në vend dhe duke shikuar ujin.

Unë fjeta dhe ëndërrova që jeta ishte gëzim. U zgjova dhe pashë që jeta ishte shërbim. Unë veprova dhe ja, shërbimi ishte gëzim.

Eshtë shumë e thjeshtë të jesh i lumtur, por është shumë e vështirë të jesh i thjeshtë.

Besimi është zogu që ndjen dritën dhe këndon kur agimi është ende i errët.

Flutura nuk numëron muaj por momente, dhe ka kohë të mjaftueshme.

Arrini lart, sepse yjet fshihen në ju. Ëndërroni thellë, sepse çdo ëndërr i paraprin qëllimit.

Dhurata e dashurisë nuk mund të jepet, ajo pret të pranohet.

Mos e kufizoni një fëmijë në të mësuarit tuaj, sepse ai ka lindur në një kohë tjetër.

Më duket se të kam dashur në forma të panumërta, në jetë pas jetësh, në moshë pas moshe përgjithmonë.

Vdekja nuk po shuan dritën; po fik vetëm llambën sepse erdhi agimi.

Duke këputur petalet e saj ju nuk mblidhni bukurinë e luleve.

Shumica e njerëzve besojnë se mendja është një pasqyrë, që pak a shumë pasqyron botën jashtë tyre, duke mos kuptuar përkundrazi se mendja është vetë elementi kryesor i krijimit.

Ne e lexojmë botën gabim dhe themi se ajo na mashtron.

Dashuria është një mister i pafund, sepse nuk ka asnjë arsye të arsyeshme që mund ta shpjegojë atë.

Nëse nuk mund ta kaloj nga një derë, do të kaloj nga një derë tjetër- ose do të bëj një derë. Diçka e mrekullueshme do të vijë pavarësisht se sa e errët është e tashmja.

Muzika mbush pafundësinë midis dy shpirtrave.

Lërini mendimet e mia të vijnë tek ju, kur të shkoj, si ndriçimi i perëndimit të diellit në kufirin e heshtjes yjore.

Ne jetojmë në botë kur e duam.

Çdo gjë që na përket vjen tek ne nëse krijojmë aftësinë për ta marrë atë.

Çdo fëmijë vjen me mesazhin se Zoti nuk është ende i dekurajuar nga njeriu.

Arsimi më i lartë është ai që nuk na jep vetëm informacion, por e bën jetën tonë në harmoni me të gjithë ekzistencën.

Miqësia e vërtetë është si fluoreshenca, shkëlqen më mirë kur gjithçka është errësuar.

Pemët janë përpjekja e pafund e tokës për t’i folur qiellit që dëgjon.

Bukuria është thjesht realitet i parë me sytë e dashurisë.

Një herë ëndërruam se ishim të huaj. Zgjohemi kur zbulojmë se ishim të dashur për njëri -tjetrin.

Uji në një enë po shkëlqen; uji në det është i errët. E vërteta e vogël ka fjalë të qarta; e vërteta e madhe ka heshtje të madhe.

Rrënjët nën tokë nuk kërkojnë shpërblime për t’i bërë degët frytdhënëse.

Thellësia e miqësisë nuk varet nga kohëzgjatja e njohjes.

Udhëtari duhet të trokasë në çdo derë të huaj për të mbërritur në të tijën, dhe dikush duhet të endet nëpër të gjitha botët e jashtme për të arritur në faltoren më të brendshme në fund.

Vetëm në dashuri uniteti dhe dualiteti nuk janë në konflikt.

Çlirimi nuk është për mua heqja dorë. Ndjej përqafimin e lirisë në një mijë lidhje kënaqësie.

Në Art, njeriu zbulon veten dhe jo objektet e tij.

Jo goditjet me çekiç, por vallëzimi i ujit, i këndon guralecët në përsosmëri.

Unë do të ulem në bebëzën e syve tuaj dhe kjo do ta çojë shikimin tuaj në zemrën e gjërave.