Në Zvicër, mesatarisht 32,000 njerëz në vit duhet të trajtohen në spital për shkak të efekteve anësore të padëshiruara, dhe 2.2 për qind e tyre madje vdesin prej tyre.

Rreziqet dhe efektet anësore mund të ndodhin me çdo mjekim, por këto shpesh janë relativisht të padëmshme. Megjithatë, ka edhe raste në të cilat efektet anësore janë aq të këqija sa që pacientët duhet të trajtohen në spital dhe ndonjëherë edhe të vdesin prej tyre.
Një studim nga Universitetet e Lucernit dhe Cyrihut si dhe nga Spitali Universitar i Cyrihut dhe Swissmedic tregoi se ka mesatarisht rreth 32,000 shtrime në spital në vit në Zvicër për shkak të efekteve anësore të padëshiruara të mjekimit. Një rezultat i dytë i studimit: Vetëm shumë pak prej tyre janë raportuar, edhe pse kjo do të ishte e detyrueshme. Është shqyrtuar periudha ndërmjet 2012 dhe 2019, shkruan 20minuten.

Efektet anësore më të zakonshme të gjetura prekën sistemin tretës – për shembull, ndodhi inflamacioni gastrointestinal. Por edhe sistemi gjenitourinar prekej shpesh nga efekte anësore, ku si pasojë e mundshme ishte dështimi i veshkave. Varësia nga medikamente të caktuara gjithashtu luajti një rol të madh, për shembull me ilaçet kundër dhimbjeve veçanërisht të forta siç janë opiatet.

Në dy nga 100 persona, efektet anësore ishin aq serioze sa vdiqën: në shifra absolute, 5669 persona. Ajo që bie në sy këtu është se vetëm dymbëdhjetë për qind e këtyre vdekjeve u raportuan. Ky ishte rezultat i një krahasimi të të dhënave me Swissmedic. Swissmedic është autoriteti zviceran i licencimit dhe mbikëqyrjes për barnat dhe pajisjet mjekësore, përcjell albinfo.ch.

Kur bëhej fjalë për shtrimet në spital, pra pranimet në spital, numri i rasteve të raportuara ishte edhe më i ulët: nga 256,550 raste, vetëm 14,109 u raportuan – rreth pesë për qind. Megjithatë: Zvicra performon mirë në një krahasim ndërkombëtar – norma e raportimit këtu është vetëm 0.6 deri në 4.7 përqind.

Arsyet e këtij fenomeni nuk janë shqyrtuar në studimin zviceran, por ka të dhëna nga Gjermania: Shpesh është thjesht injoranca, por edhe mundi që kërkon procedura. Në disa raste, personeli mjekësor gjithashtu do të kishte frikë nga pasojat ligjore ose do të ishte i pasigurt saktësisht se si ta raportonte atë, shkruan 20minuten.

Udhëheqësi i kërkimit, Patrick Beeler nga Qendra për Mjekësinë Familjare dhe Kujdesin Komunitar në Universitetin e Lucernit, prandaj bën thirrje që kërkesa e raportimit të diskutohet më fort gjatë trajnimit mjekësor.

Raportet janë jashtëzakonisht të rëndësishme për kërkime: ato mund të përdoren për të zbuluar rreziqe që janë ende të panjohura ose të përshkruara në mënyrë joadekuate. Të dhënat për grupet që rrallë merren parasysh në studime, si foshnjat, janë veçanërisht të rëndësishme, përcjell albinfo.ch.