Diktatori Aleksandar Vuçiq arriti, ashtu siç ai di dhe mundet, të mashtrojë dhe gënjejë, të manipullojë dhe neutralizojë kryengritjen ekologjike dhe popullore, e cila para zgjedhjeve të fundit kishte potencialin të shndërrohej në një kryengritje të përgjithshme popullore. Ai e bëri këtë si një magjistar kolonial, duke i bindur qytetarët pothuajse përulësisht se ai do të dëgjonte zërin e popullit dhe se Rio Tinto do të ndalohej të minonte litiumin në zonën e Jadrës, vendburimi më i madh i mineralit të jaderit nga i cili nxirret litiumi, që është më i çmuar se nafta. Dhe më pas, pas zgjedhjeve të vjedhura, Qeveria dhe Gjykata Kushtetuese e Serbisë, me vendimet e tyre, e shtynë minierën e litiumit në të gjashtën marshe, pikërisht në ditëlindjen e Rio Tintos. Saktësisht ashtu siç diktatori i shantazhuar, për shkak të Radoiçiçit, Kosovës, Rusisë apo botës serbe, pranoi të sakrifikonte popullin për mirëqenien e Evropës dhe pushtetin e tij të pakufizuar.

Mbështetjen për nxjerrjen e jaderitit dhe prodhimin e metalit më të lehtë, litiumit, Vuçiq e mori direkt nga Scholz dhe Evropa, në Samitin në Beograd, ku u nënshkrua Memorandumi i Mirëkuptimit për partneritetin strategjik në lidhje me lëndët e para të qëndrueshme, zinxhirët e furnizimit, bateritë dhe makinat elektrike ndërmjet BE-së dhe Serbisë. Scholz, i cili erdhi në përqafimin e autokratit, për interesa më të larta të vendit të tij, i kaloi pa problem shkeljet e demokracisë dhe mangësitë në sundimin e ligjit, dhe nuk e pyeti as për Deklaratën e miratuar në parlamentin e Serbisë për Kosovën si pjesë të pandashme të Serbisë dhe konkluzionet e kuvendit të përgjithshëm serb për popullin serb të bashkuar. Asgjë nga këto nuk i prishi punë kancelarit gjerman, as që Jadra është e vetmja në botë ku planifikohet nxjerrja e litiumit në një zonë të banuar dhe bujqësore të begatë, që mund të bëhet një tokë e shkrumbuar si në Hënë, si dhe shkatërrimi i zonës ujore.

Megjithatë, kancelari gjerman u distancua nga përgjegjësia e Gjermanisë për pasojat e hapjes së minierës së litiumit. Ajo që e intereson më së shumti Berlinin dhe BE-në është që, përmes hapjes së minierës në Jadra, perëndimi i Serbisë, që mund të mbulojë 90% të nevojave të Evropës, të sigurohet për prodhuesit më të mëdhenj evropianë të automobilave që synojnë të kalojnë në prodhimin e makinave elektrike. Çështja tjetër strategjike është që ky fitim të mos i lihet Rusisë dhe Kinës, të cilat dominojnë tregun. Prandaj, Maroš Šefçoviç theksoi se kjo është një ditë historike për Serbinë dhe BE-në, që mund të jetë një hap më afër Evropës. Kështu, litiumi po shndërrohet në monedhën më të shtrenjtë në garën globale ekonomike dhe politike.

Në këtë kontekst nuk është për t’u habitur që kancelari i Gjermanisë Olaf Scholz erdhi ad hok në Beograd për të mbështetur Vuçiqin, i cili përmes mediave të tij në trans, këtë projekt, pavarësisht kundërshtimit popullor, e quan mundësinë e shekullit, të vlefshme miliarda, ndërsa zonën e Jadrës ku supozohet se do të ndërtohen fabrikat e litiumit dhe makinave elektrike, e krahason me luginën e silikonit.

Megjithatë, nuk do të jetë aq e lehtë sa e ka planifikuar, sepse 55% e qytetarëve të Serbisë janë kundër projektit Jadar, sepse nuk besojnë asgjë tek autokrati, i cili paturpësisht mashtron në zgjedhje. Nuk i respekton ligjet, mban nën kontroll shërbimet, policinë, prokurorinë, ushtrinë dhe sipas nevojës nxit ndjenjat antiperëndimore dhe veçanërisht antigjermane. Është krejtësisht e qartë se presidenti i Serbisë nuk kontribuon aspak në paqen dhe stabilitetin rajonal, përkundrazi, ai gërmon kufomat nga luftërat kudo që shkon, natyrisht ato serbe, dhe i mbulon ato kroate, boshnjake, shqiptare dhe i mbulon me versionin e tij të patriotizmit.

Scholz nuk e di që njerëzve tashmë u ka ardhur uji në grykë. Se protestat kundër nxjerrjes së litiumit po kthehen ngadalë në një lëvizje të madhe popullore që po formohet nga vendi në vend, nga qyteti në qytet. Kjo lëvizje që pushteti i korruptuar e quan njerëz të paditur dhe tradhtarë të cilët mbështeten edhe nga mediat e Kurtit, tregon masivitet, forcë, qëndrueshmëri dhe ndërgjegjësim se protesta kundër minierës së litiumit dhe shkëmbimit të burimeve është një çështje mbrojtjeje të jetës, një çështje ekzistenciale dhe se asnjë referendum që premton Aleksandar Vuçiq nuk do të kalojë, sepse do të ishte një tjetër vjedhje e madhe në një vend ku institucionet janë të shkatërruara dhe praktikisht nuk ekzistojnë.

A do ta ringjallë litiumi Serbinë apo do ta rrëzojë Vuçiqin? Pyetja është për popullin, a do të mbrohet nga desanti i minierave në Serbi. Vetëm të mos jetë sipas SUN TZU: NJERIU I KEQ DO TA DJEGË KOMBIN DERI NË THEMEL, QË TË QEVERISË ME HIRIN.”