• Kur e kam bindur babën tim që ta votoj Albinin, më ka thënë:
  ‘Bijë, ne jemi të Drenicës, ti e di se neve na e kanë inat, ne duhet ta mbajmë njëri-tjetrin’.
• Në vend të
  përgjigjes ia kam dhënë emrat që duhet t’i votonte:
  E para Saranda, e dyta Vasfija; e treta Adriana, e katërta Donika, i pesti: Vitija.
• Me nanën kollaj.
  Ajo nuk ma ka prishur qejfin.
  Prandaj, unë i dua ata që më ‘lëmojnë’.
  Unë e di që ajo dashuri ‘me lëmime
  s’është e vërtetë (është zbukurim
  i dashurisë),
  por aq magjike më duket ajo ndjenjë, sa që e jap të vërtetën për të, përkohësisht.

S’janë as 3 veta që më
marrin me të mirë ‘më lëmojnë’, fati im, se isha shkrirë.

• Më pëlqen të
  shkrihem, e jo të thyhem.
• Sipas Shopenhauer-it, mua më pëlqen të zvogëlohem, se vetëm kur më ‘lëmojnë kokën’, ma ulin kokën.
  Dhe vetëm kur e ulë kokën e ndjehem e vogël – unë ndjehem mirë.
• Atëbotë, kur unë e çova peshë Mitrovicën dhe diasporën për Albin Kurtin, ai nuk kishte sekrete.
• Lëre që nuk kishte sekrete, por ua interpretonte të gjithë kundërshtarëve edhe mendimet më të errëta.
• Prandaj, më pëlqente.
  Se dukej: shkollar por bandit;
  intelektual por rebel;
  filozof por popullor;
  më pëlqente se dukej edhe arrogant i krisur, i lirë, më i lirë se çlirimi.
• Dhe Liria e bënte lider.

Unë i besoja shumë.

Tash, ku je?
Nuk të gjej.

• E ka zbutur pushteti (ata që të lëmojnë – të zbusin), e shoh që mban sekrete me Serbinë, me evropianët, me krejt mëhallat e botës, e veç popullin e tij e privon nga e drejta për ta ditur fatin e tij, shkruar nga orakulli i Delfit.

A është e mundur?
Është e mundur.
E shihni vet, me Aleksandër Vuçiqin e mban sekret fatin e Kosovës në Asociacion.

• Albini u bë truproje e sekretit të
  përkohshëm, se ky sekreti i draftit të
  Asociacionit është sekret publik, sekret qesharak, i ndarë me krejt botën, përveç me t’shtëpisë….
  se sikur të ishte sekret i përhershëm, nuk do t’i binte hise këtij.
• S’ka gajle që s’është fer, por nuk është punë e mençur të kesh sekrete.

Sekreti ta turbullon mendjen.
Sekreti të rrudhë.
Sekreti të bën të dyshimtë.
Sekreti ta humb kreativitetin.
Sekreti është tregues se Ti s’je i lirë.

Sekreti është i pamoralshëm.

• I ke parë ato gratë
  e burrat e zënë në dy-a më shumë afera (ata i quajnë
  dashuri se janë të
  mjerë, nuk e dinë se dashuria është e lirë, nuk duron pushtet, nuk duron errësirë, nuk duron sekrete.
  ….
  Të ishte mollë e ndaluar – dashuria do të ishte mëkat…
  Po si mund ta dijë
  çka është dashuria njeriu i robëruar, i bodrumeve, i territ,… e i fshehtësive).
• I urrej sekretet…dhe befasitë.
  Sikur ta kisha një sekret, nuk do të mund të
  shkruaja të vërtetën, se për ta thënë të vërtetën duhet të
  jesh i lirë…
  e sekreti të frikëson, të
  shantazhon, të
  dirigjon…

Prandaj, Liria indkviduale vjen nga pastërtia.

• Albin!
  Ti duhet t’ia tregosh shoqes tënde (që nuk i gjendet shoqja), draftin e Asociacionit, jo për hatrin tim, por për të mirën tënde.

Ti nuk je truproje e sekreteve të
përkohshme.
Ata që kërkojnë nga ti t’ua ruash sekretin kundër popullit tënd, ata janë ‘askushi’, nuk janë liderë!

• Se asnjë opozitë, asnjë kundërshtar, asnjë armik nuk të ka dëmtuar më shumë se sa gabimi yt që ke pranuar të ndash sekrete me Aleksandër Vuçiqin, fshehur popullit tënd.
• Është grackë qesharake kjo, që të bën të përdorshëm, sepse as sekret nuk është, që
  thashë…
  sekreti të lidh me errësirën përgjithmonë, e në rastin tënd sekreti është fals.
• Anipse e kam
  ditur se shumë gjatë
  do të jesh në pushtet, unë kam shkruar pa pushim kundër teje (shpesh e kam tepruar, e di)…
  sepse vërtetë të kam
  besuar dhe vërtetë, me loçkë të zemrës jam zhgënjyer. …

Dhe e kam
paguar shtrenjtë, në atmosferën e një
vetmie kozmike.

• Unë ende jam aty ku kam qenë – shpesh vuaj, por Liria individuale më shëron!
• S’di qysh…..ndodhi.., mbeta një idealiste budallaqe që kurrë s’u mbush mend!
• Por, ne mund të pajtohemi, nëse
  i përmirëson sjelljet.
• Dhe një ditë baba më tha:
  Krejt – krejt, por Donikën pse më the ta votoj.
  Kësaj here iu përgjigja:
• Sepse gjithmonë më kanë mashtruar, Miftar (se unë kur hidhërohem i thërras njerëzit me emër e mbiemër).
• Por unë asnjëherë në jetë askënd nuk e kam mashtruar.
  Sepse, jam e lirë.

P.S. 25.11.2023.
Borë.
Sikurse gjuha e gojës, asnjë fjollë bore nuk është e njëjtë me tjetrën.

Kjo më jep pak ‘shpresë të ftohtë’, si ‘sarkazma e thatë’
që kurrë nuk arrij ta kuptoj.

• Për dashuri do t’ju shkruaj pasdite.
  Se përveç
  krizës së besimit, po e kaloj edhe një krizë të dashurisë.

Jam e pafajshme.

• Nëse dal ta kërkoj Zotin që
  më ka humbur përpara syve, kam frikë se do ta humb rrugën e s’do të dijë të kthehem në shtëpi.
• Një fustani kuq po thahët mbi telat e ngrohjes.
• Rrotat e dimrit i kam në hotel.
• Në prehër e kam librin e Veli Karahodës ‘Fundi i palavdishëm i Igor Bagrickit’.
  Por, e ndala leximin tek faqja 120, veç për një fjalë..

(Ky shkrim u shkrua për së dyti, sepse herën e parë shkrimi m’u ‘zhduk’ para syve…
Veç kush e ka provuar e di çfarë po ndjej, e meqë jam fillikat vetëm, e s’pata kujt t’i qahem…
nuk guxova t’i gjuhem vetes.

/oh, jo. mos. të lutem…jooo…
e lypa në notes, nuk e
gjeta, e qita një kafe…
u mërzita pak dhe e shkruva prej fillimit, e vetëdijshme
se ‘dy herë nuk hyhet në të njëjtin lum’).

• Ju dua -Ju urrej!