Shkaqet dhe zhvillimi i Alzheimerit janë të paqarta. Kërkimi shkencor tregon se sëmundja lidhet me ‘pllakat e pleqërisë’.

Trajtimet e përdorura momentalisht ofrojnë pak përfitime simptomatike; asnjë trajtim që vonon ose ndal progresin e sëmundjes nuk ekziston.

Simptomat e para shpesh ngatërrohen si probleme të lidhura me plakjen dhe stresin, testimet e detajuara neuropsikologjike mund të shfaqin vështirësi mendore që 8 vjet para se një person të plotësojë kriteret për diagnostikimin me Alzheimer.

Problemi më i dukshëm është humbja e kujtesës, që shfaqet si vështirësia për të mbajtur mend fakte të mësuara së fundmi dhe paaftësia për të thithur informacion të ri.

Plogështia mund të vërehet në këtë fazë dhe qëndron si simptoma më jetëgjatë, gjatë rrjedhës së sëmundjes.

Përkeqësimi progresiv pengon pavarësinë e individëve të prekur, që bëhen të paaftë për të kryer edhe aktivitetet më të zakonshme.

Vështirësitë në të folurit bëhen të dukshme për shkak se i prekuri nuk mund të kujtojë fjalët, që e çojnë atë në zëvendësimin e fjalëve të duhura me fjalë të gabuara.

Stimulimi mendor, ushtrimet dhe dieta e balancuar sugjerohen si mënyrat më të mira për të parandaluar dhe menaxhuar sëmundjen.