(Poezi nga Jonna Bajraj)

M’thuej a ka diçka ma t’randë
Se me ndje mungesë edhe n’prani
Zemrën kam n’hasret tanë kohën
Ashiku s’bajka me kanë n’largësi
Kisha me e marrë buzëqeshjen tane
Me vendosë n’kornizë e me varë n’mur
Me e kqyrë kur t’më bjen malli
Si ma t’bukurën pikturë
M’fale aromë si lulet e beharit
Ma mushe shpirt plot nektar
M’deh e m’gjunë n’fund t’oqeanit
Era jote e kandshme i jemi jar
N’sytë e tu strehohen gjelbrimet
E brigjeve t’nalta plot hijeshi
Janë ata sy që m’shohin bukur
E që m’bajnë me ndje dashni
N’qiellin e zemrës tem si hane m’ndriçon
Ardhja jote m’ndryshoi botën
Dhe do t’mbetem ashike përherë
Derisa zemra t’më bahet nji me tokën