Diktatori serb javën e kaluar është përpjekur që me spektakël ta pres diktatorin kinez komunist, spektakël që bëhet vetëm në vendet e Azisë Lindore. Në këtë mënyrë autokrati serb ka dhënë gjithçka nga vetja për të nënçmuar qytetarët e vet me qëllim nënshtrimi ndaj mysafirëve nga Kina, “vëllait” të tij XI dhe suitës së tij prej 400 përfaqësuesve.

Kështu që u shantazhuan qytetarët më të varfër të Evropës, të sjellë me autobusë që “spontanisht” ta presin Xi Jinping, që t’i brohorasin dhe të valëvisin flamurin në shenjë “vëllazërie” dhe “shoqërisë së hekurt”, kjo në mënyrë që në publik të krijohet përshtypja iluzive në dashurinë e madhe të popullit serb karshi “vëllait” Xiu, dhe atë për nga dy të kuqe (rreth 20 euro).

Jinping nuk nxitoi nga Parisi në Beograd, pastaj në Budapest dhe nuk u interesua që ai erdhi në një bosht, sundimtar autokratik. Por është e pabesueshme që “Të Madhit” Xi Jinping nuk i intereson as tendenca e Vuçiqit drejt nxitjes së luftës, sakrifikimin e qytetarëve të tij, duke frymëzuar krimet më të rënda të luftës kundër njerëzimit, duke përfituar nga vdekja dhe uria në 30 vitet e fundit. Mbi hajdutërinë, gënjeshtrën, vjedhjen e pakujdesshme të zgjedhjeve, diktaturën që ai joshi, u qetësua plotësisht në dekadën e sundimit absolut.

Jo, Xi nuk është e interesuar për këtë. Ai erdhi për interesat e vendit të tij në shtetin “vëllazëror”, për të dalë së bashku kundër hegjemonisë dhe politikës së pushtetit në botë. Për t’i dhënë mbështetje Serbisë në lidhje me Kosovën, e cila përndryshe është e pavarur, për të marrë më tej hua, për të ndërtuar, investuar dhe forcuar ndikimin e saj ekonomik në Evropë.

Në Serbinë e vogël “vëllazërore” i vetmi vend në kontinentin evropian që do të lëpijë fundin e këmbëve të Xiut dhe në këmbim do t’i ofrojë strehë Kinës në ujërat gjithnjë e më të trazuara politike dhe ekonomike. Qëndrimi miqësor i Kinës ndaj Kremlinit në lidhje me luftën në Ukrainë nuk është problem për Aleksandar Vuçiqin, i cili ashtu si Orban ruan marrëdhënie të ngrohta me Rusinë dhe Kinën, ndërkohë që siguron miliarda investime kineze.

Xi erdhi për të përfituar nga ndarjet e Evropës, me subvencione të mëdha për prodhimin e makinave elektrike dhe çelikut dhe për të furnizuar Evropën me automjete më të lira dhe kështu fitoi një pjesë më të madhe të tregut. Prandaj bujaria perandorake ndaj këtyre shteteve “vasalë” me synimin për një botë që do të jetë me tipare kineze, por paratë që jep mbështeten edhe në një kujdes të përbashkët ndaj SHBA-së. Politika e Kinës është të marrë sa më shumë hua dhe të zhvlerësoj me kreditë e saj, si Serbia e cila me 20 miliardë investime mund të bjerë në skllavëri borxhi të miqësisë “çeliku” në të ardhmen. Dhe çfarë do të eksportojë Serbia në Kinë, mjedra, manaferra, kumbulla që nuk i ka. Asgjë ose ndoshta këmbë pule, të cilat nuk hahen në Serbi.

Lideri autokratik serb e di mirë këtë, por vizita e vëllait të tij Xi është shumë e mirë që ai të forcojë edhe më shumë pushtetin e tij në prag të zgjedhjeve të Beogradit dhe pas rrëzimit në OKB, së pari në “përplasjen” me kryeministrin Kurti dhe më pas me Presidenten e Kosovës Vjosa Osmani. Vizita e Xiut është e mirë për të, si për forcimin e mosbesimit ndaj Evropës dhe për shkak të pranimit gjithnjë e më të sigurt të Kosovës në KiE, si dhe për të ushqyer votuesit anti evropianë në Serbi. Për këtë, Vuçiqit i duhej Xi, për të treguar se si udhëheq një politikë të pavarur dhe për t’i treguar BE-së dhe SHBA-së, se ata nuk janë lojtarët e vetëm në qytet, dhe nëse është e mundur, mund të detyrohet ndonjë përfitim shtesë evropian.

Një gjë është e sigurt që EVROPA nuk do ta pëlqejë këtë, dhe dashuria mes Kinës dhe Serbisë mund të jetë si dashuria e një elefanti dhe një miu. Dhe si mund të përfundojë një mi në një dashuri të tillë. Do të marrë fund, pasi vetëm ajo mund dhe duhet të përfundojë.

Letra falënderimi për Xia, Vuçiqin, VENI, VIDI, VICI.

(Autori është ish-gazetar dhe aktivist i shoqërisë civile nga Kosova)