Studiuesit besojnë se kanë identifikuar lidhjet kryesore në tru që bashkëveprojnë, për të rritur rrezikun që shtyn njerëzit të mendojnë për vetëvrasje.
Rreth 800 000 njerëz vdesin globalisht nga vetëvrasjet çdo vit, dhe është shkaku i dytë kryesor i vdekjes te personat 15-29 vjeç. Anne Laura van Harmelen, autorja e parë e Universitetit të Kembrixhit, tha: “Ne dimë shumë pak për atë që ndodh në tru, dhe çfarë i bën të rinjtë veçanërisht më të ekspozuar nga vetëvrasjet”.
Shkencëtarët shqyrtuan letërsinë me vlerë 20 vjeçare në lidhje me studimet e imazhit të trurit, rreth mendimeve për vetëvrasje.
Ata shikuan 131 studime, të cilat përfshinin më shumë se 12,000 individë, duke analizuar ndryshimet në strukturën e trurit dhe funksionin që mund të rrisin rrezikun e vetëvrasjes te një individ. Dhe kështu ata identifikuan dy rrjete të trurit, dhe lidhjet midis tyre duket se luajnë një rol të rëndësishëm.
Njëra përfshin zonat drejt pjesës së përparme të trurit, të njohur si korteksi prefrontal i barkusit medial dhe lateral, dhe lidhje e tyre me rajonet e tjera të trurit të përfshira në emocion. Shkencëtarët thonë se ndryshimet në këtë rrjet mund të çojnë në mendime tepër negative, dhe vështirësi në rregullimin e emocioneve, duke stimuluar mendimet e vetëvrasjeve.
E dyta përfshin rajone të njohura si korteksi prefontal dorsal dhe sistemi inferior frontal i gyrusit.
Ndryshimet në këtë rrjet mund të ndikojnë në përpjekjen për vetëvrasje, pjesërisht për shkak të rolit të saj në vendimmarrje, gjenerimit të zgjidhjeve alternative për problemet dhe kontrollit të sjelljes, thonë studiuesit.
Ata sugjerojnë që nëse të dy rrjetet ndryshohen për sa i përket strukturë, funksionit ose biokimisë së tyre, kjo mund të çojë në situata kur një individ mendon negativisht për të ardhmen dhe nuk është në gjendje të kontrollojë mendimet e tij.Dhe kjo mund të çoj në situata ku ata janë në rrezik më të madh, për të kryer vetëvrasje, sugjeron studimi.
Shkencëtarët thonë se ekziston nevoja urgjente për më shumë hulumtime nëse modeli i tyre i propozuar ka të bëjë me përpjekjet e ardhshme të vetëvrasjeve dhe nëse ndonjë terapi mund të ndryshojë strukturën ose funksionin e këtyre rrjeteve të trurit dhe në këtë mënyrë ndoshta të zvogëlojë rrezikun e vetëvrasjeve.