(Poezi nga Bruna Gosa)

Më ler afat të gjatë,
Ta thelloj atë dhunti,
Se dashuroj përherë,
Një herë e më shumë.

Po ta njoh trishtimin,
Në frymëzim me Biblën,
Shpresoj të fal gjithçka,
Që gëzon shumë shpirtin.

Duro madhështinë fyese,
O guxim vetmitar,
Mashtrueshëm Don Zhuani,
Të tregon zanatin e përsëritshëm.

Të dëlirat e të dobëta gra,
Mbetën varur pabesisht,
Kur dikur dashnorë,
U kërkonin si më të mira,

E lanë gjurmë dëshirash,
Edhe njëherë më shumë,
Më ler afat më të gjatë,
Thellohet Zhon Zhuani.