(Poezi nga Xhevdet Bajraj)

Duke e parë një çift zogjsh
duke e ndërtuar një çerdhe
m’u kujtua
që kur je fëmijë
nëna të lanë
të krehë
të vesh
të ushqen
të mbulon në shtrat
të tregon përralla

Kur të rritesh
befasohesh kur e sheh veten
lakuriq në një mjedis të egër
midis egërsirave dhe vrapon t’i veshësh rrobat
të mbulohesh
të ikësh
të fshihesh
të kamuflohesh
të përballesh
ama kurrë nuk arrin
t’i mësosh shkathtësitë e egërsirave
sepse nëna që në djep të ka thënë
që je njeri

Po ti ia falë
që të ka gënjyer