Robert Anson Heinlein ishte një autor amerikan i librave shkencorë, inxhinier aeronautik dhe oficer detar.

Për kënaqësinë e lexuesve tanë kemi sjellë një koleksion të thënieve më të bukura të tij.

Një dëshirë për të mos u marrë me punët e njerëzve të tjerë është të paktën tetëdhjetë përqind e të gjithë mençurisë njerëzore.

Dashuria është ajo gjendje në të cilën lumturia e një personi tjetër është thelbësore për tuajën.

Gratë dhe macet do të bëjnë si të duan, e burrat dhe qentë duhet të qetësohen dhe të mësohen me idenë.

Lumturia konsiston në gjumin e mjaftueshëm. Vetëm kaq, asgjë më shumë.

Mos u përpiq kurrë të mësosh një derr të këndojë; humbet kohën tënde dhe e bezdis derrin.

Unë jam i lirë, pavarësisht nga rregullat që më rrethojnë. Nëse i shoh të tolerueshme, i toleroj; nëse i shoh shumë të neveritshëm, i thyej. Unë jam i lirë sepse e di që vetëm unë jam përgjegjës moralisht për gjithçka që bëj.

Njeri i matur është një person që mendon se rregullat e tij pronësore janë ligje natyrore.

Mos i lini sakat fëmijët tuaj duke ua bërë jetën më të lehtë.

Mund të kesh paqe. Ose mund të kesh liri. Mos llogarit kurrë se i ke të dyja njëherësh.

Përparimi nuk bëhet nga ata që zgjohen herët. Është bërë nga burra dembelë që përpiqen të gjejnë mënyra më të lehta për të bërë diçka.

Asnjëherë mos u përpiqni të tejkaloni një mace.

Nuk ka tirani më të keqe sesa të detyrosh një njeri të paguajë për atë që nuk dëshiron thjesht sepse mendon se do të ishte mirë për të.

Të qenit nënë është një qëndrim, jo ​​një marrëdhënie biologjike.

Kam zbuluar pse njerëzit qeshin. Ata qeshin sepse dhemb shumë. . . sepse është e vetmja gjë që do ta bëjë atë të mos dëmtojë.

Një herë në muaj, disa gra veprojnë sikur burrat të veprojnë gjatë gjithë kohës.

Gjithmonë dëgjoni ekspertë. Ata do t’ju tregojnë se çfarë nuk mund të bëhet, dhe pse. Atëhere bëje.

Fluturat janë lule vetëlëvizëse.

Jetofshi aq sa dëshirofshi dhe dëshirofshi aq sa jetofshi.

Si sillesh ndaj maceve këtu në Tokë përcakton statusin tënd në Parajsë.

Të kesh të drejtë shumë shpejt është shoqërisht e papranueshme.

Një shoqëri që shpëton nga të gjithë ngatërrestarët e saj shkon drejt tatëpjetës.

Në mungesë të qëllimeve të përcaktuara qartë, ne bëhemi çuditërisht besnikë ndaj kryerjes së vogëlsirave të përditshme derisa përfundimisht të skllavërohemi prej tyre.

Kur dikush jep mësim, dy mësojnë.

Klima është ajo që prisni, moti është ajo që merrni.

Ju mund të ndikoni një mijë burra duke iu drejtuar paragjykimeve të tyre më shpejt sesa mund të bindni një njeri me logjikë.

Një brez që injoron historinë nuk ka të shkuar – dhe as të ardhme.

Nëse e keni të vërtetën, mund ta demonstroni. Të flasësh nuk e vërteton atë.

Mendimi nuk paguan. Thjesht ju bën të pakënaqur me atë që shihni përreth jush.

Unë e di se mënyra më e shkëlqyeshme e gënjeshtrës është të thuash sasinë e duhur të së vërtetës – pastaj hesht.

Njerëzit rrallë ndonjëherë ëndërrojnë një Zot më të lartë se vetja. Shumica e perëndive kanë sjelljet dhe moralin e një fëmije të llastuar.

Ironia supreme e jetës është se vështirë se dikush del nga ajo gjallë.

Asnjë grua nuk ka kurrë moshë mbi tetëmbëdhjetë në zemrën e saj.

Nuk ka siguri në këtë anë të varrit.

Jetoni dhe mësoni, ose nuk jetoni gjatë.

Mirësia pa mençuri gjithmonë e realizon të keqen.

E di pse qeshim? Ne qeshim sepse dhemb, dhe është e vetmja gjë për ta bërë atë të ndalojë së lënduari.

Mos harroni gjithsesi, arma juaj më e mirë është midis veshëve tuaj dhe nën kafkën tuaj – me kusht që të jetë e ngarkuar.

A regjistron historia ndonjë rast në të cilin shumica kishte të drejtë?

Një nga gëzimet më të shenjta, të sigurta dhe më bujare të jetës vjen nga të qenit i lumtur për fatin e mirë të të tjerëve.