Njëri prej kritikëve më të mirë të muzikës në gazetën britanike, “The IndEpendent”, ka bërë një kritikë për këngën e re të Era Istrefit me Will Smith dhe Nicky Jam.

Ed Malyon ka shumë kritika për këtë këngë sa që e quan të atillë ku në fund të Botërorit do të hidhet në një shportë bërlloku.

Një treshe e yjeve, një producent i njohur, shumë para të FIFA-Sës…por çfarë shkoi gabim? Ah, jam i lumtur që pyetët.

Një ndër gjërat që ju do të mësoni si fëmijë është se shumë gjëra për ju janë qesharake, por kur kemi argëtim të organizuar, kjo është absolutisht e kundërta.

Ka diçka që më është thënë se si ta kënaqë vetveten kur kontra-produktiviteti ta shpifë kënaqësinë nga çdo formë e aktivitetit dhe ky fenomen tashmë është kapur edhe për një ngjarje të madhe sporti pasi që ky trup qeverisës i kësaj organizate janë të zellshëm të nxjerrin në fokus jashtëqitje, për të cilët e dinë që nuk do të dështojnë për të pasur sukses në marketing, sepse ata janë të shtrenjtë dhe të kërkuar dhe kështu kapen sponsorët në sport.

Cila gjë na sjell ne deri të kënga zyrtare e Botërorit – video më poshtë – që u lansua të premten në mëngjes dërgon në një audiencë të mirë, por jo shumë të madhe.

Të këndosh këngën zyrtare të Botërorit është një gjë e madhe për çdo kë, sepse paguhet mirë, këndohet në njërin prej eventeve më të mëdha sportive në planet dhe ju e dini që kënga vetvetiu do të shpërthejë nga folësit e çdo stadiumi dhe do të shfaqet në çdo hapësirë reklamuese televizive për 30 ditë të kësaj ngjarjeje të madhe sportive. Është një këngë që njerëzit do ta dëgjojnë edhe nëse nuk dëshirojnë ta dëgjojnë, një audio torturë e prodhuar nga Diplo.

Producenti nga Los Angeles, Diplo është një producent shumë i njohur, edhe pse roli i tij mund të quhet “prodhues i ‘Beep’, nga shumë këngë të tij, e ku kontributi i tij më i madh duket se është injektimi i zhurmave të rastësishme të kompozuara në një kompjuter të vjetër. Diplo i ka dhënë ndjesi latine Nicky Jamit, yllit televiziv të viteve ’90 Will Smith dhe këngëtares shqiptare të Kosovës Era Istrefi me qëllim që ta bëjë një këngë të paharrueshme, por ai komplet dështon, duke na lënë kështu neve një zbrazëti të interpretimi i një këngë dhe ideja e saj që kurrë nuk do të jetë për ne e qartë.

Impresionet e para janë se kënga ka gjithçka që ju mund të pritni nga një korporatë e madhe krijimi të maskaradave, pak relevante, për një produkt muzikore.

Muzika në vazhdimësi pompon me ndjesinë e brohoritmavë të mëdha të turmave. Është ashtu nëse qeniet njerëzore – apo sikur FIFA i njeh ata, konsumatorë – pasi që ata janë mirë të informuar që do të pëlqejnë këtë këngë sikur të gjithë njerëzit normal – “A e dëgjoni kënaqësinë e juaj sintetike? A nuk jeni argëtuar?”.

Ky është epitomi i një krijimi të vështirë që ka mungesë të asaj që e bën muzikën e madhe – një këngë me frymëzim të papërpunuar – që shtrihet në vija të trasha që ne nuk na interesojnë aspak – ka tekst të pakuptimtë dhe të pakëndshëm që ecën si një vajtim i lodhshëm që këndohet nga Istrefi, talenti i së cilës si këngëtare qartë nuk është i formuar për këtë përpjekje tragjike.

Ndoshta kjo nuk është befasi, sepse mund të bëni një shikim të shpejtë në listën e këngëve të tjera zyrtare të Botërorit, himneve dhe është vetëm një e kalueshme. Të tjerat ishin të paharrueshme për kohën kur u krijuan, tani, të harruara. Të pikturuara në numra janë prodhuar për argëtim që do të ndotin ajrin gjatë gjithë verës, për të plotësuar kohën në vend që të krijojmë një krijim muzikore origjinal apo me kujdes, ky krijim i fundit është i destinuar të hidhet në kazanin e mbeturinave të historisë së Botërorëve.

“One life, give it up cos you’ve got one life” (Një jetë, braktiseni atë sepse keni vetëm një jetë) është teksti apo refreni që interpretohet më se shumti në këngë, thjesht sa për ta mbushur muzikën. Dhe sikurse e keni zbuluar deri tani këtë nivel mikro përsëritjesh, përsëritja e një lirike banale nuk e bën atë të mirë.

Formulimi më i mirë do të ishte atë që ne e përshkruajmë si “trumpeta pitbulli” që mund të parashikohen, por nuk e bëjnë këtë këngë të paharrueshme. Gjithçka që lidhet me këtë këngë, është artificiale dhe pashmangshmërisht e papëlqyeshme.

Këngët e mëdha të Botëroreve – dhe ka pasur shumë – janë fasha të miratuara nga FIFA dhe zakonisht dalin nga ana e majtë e fushës. Kjo shkon drejt mesit të rrugës dhe ju nuk do të ndaleni nga hiperaktiviteti, me një muzikë të çakorduar të cilën do ta dëgjojmë për 45 ditë deri në përfundim të Botërorit. /GazetaExpress/

Marrë nga The Independent