“Njerëzit krenarë janë kokëfortë. Mund të humbasësh gjithë ditën duke iu lutur për diçka, por kur e ngulisin diçka në mendje, e mbajnë atë mendim. Nëse ndihen keq, bëjnë gjithçka për të mos rënë në sy. Mundet edhe të humbasin një dashuri, nëse nuk është personi tjetër që ta hedhë hapin e parë. Ata vetë nuk do të kërkonin asnjëherë të falur. Por mbi të gjitha, janë të vetëdijshëm se krenaria i bën më të fortë, por jo të lumtur”.

“Të duash një person do të thotë edhe të gëzohesh për lumturinë e tij, kudo ku të ndodhet”.

“Femrat janë si lulet: nëse kërkon t’i hapësh me forcë, petalet e tyre të mbeten në dorë dhe lulja vdes. Sepse ato hapen vetëm nga nxehtësia. Dashuria dhe përkujdesja, së bashku, janë dielli për një femër”.

“Gjëja e parë që dy persona duhet të tregojnë kur janë bashkë, është dashuria për njëri-tjetrin. Nëse ti nuk e do veten, përse duhet të të dua unë?”

“Njerëzit mendojnë se gjëja më e keqe është të humbasësh një person që e do shumë. Gabohen. Gjëja më e keqe është të humbasësh vete, ndërsa do shumë dikë. Gjëja më e keqe është të harrosh se edhe ne jemi të rëndësishëm”.

“Kam mësuar të gjej brenda vetes arsyet dhe qëllimet e ekzistencës sime. Kam kuptuar se duhet ta dua atë që do të jem; se nuk mundem të jetoj për të kënaqur dikë, duke e detyruar veten të jem dikush që nuk jam”.

“Shumë veta besojnë se fantasia shërben për t’u larguar nga realiteti, ndërkohë që thuajse gjithmonë shërben për ta kuptuar dhe për ta interpretuar më mirë realitetin”.