Thomas Fuller ishte një historian anglez. Ai mbahet mend për shkrimet e tij. Ai ishte një autor i mirë, dhe një nga shkrimtarët e parë anglezë në gjendje të jetonte me pendën e tij.

Për kënaqësinë e lexuesve tanë kemi sjellë këtë koleksion të thënieve më të bukura të tij.

Kur të zgjedhësh gruan besoju veshëve më shumë sesa syve.

Një pengesë mund të parandalojë një rënie.

Parajsa e një budallai është ferri i një të mençuri.

Ne kurrë nuk e dimë vlerën e ujit derisa pusi të thahet.

Një mirësi e sforcuar nuk meriton falënderim.

Disa i kemi menduar të guximshëm thjesht sepse kishin frikë të iknin.

Admirimi është biri i injorancës.

Eshtë vesi i budallenjve që gjithmonë të gjykojnë.

Po të mos ishin shpresat, zemra do të thyhej.

Të gjitha gjërat janë të vështira përpara se të bëhen të lehta.

Bëhu mik me veten tënde, dhe të tjerët do të të bëhen miq gjithashtu.

Hakmarrja më fisnike është të falësh.

Qeverisni jetën dhe mendimet tuaja sikur e gjithë bota të shihte njërën dhe të lexonte tjetrën.

Ai që mbjell pemë i do të tjerët krahas vetes.

Miqësitë shumëfishojnë gëzimet dhe ndajnë pikëllimet.

Dy gjëra për të cilat njeriu nuk duhet të zemërohet kurrë: me çfarë mund të ndihmojë dhe çfarë nuk mund të ndihmojë.

Zelli pa dije është zjarr pa dritë.

E mira nuk është e mirë, aty ku pritet më mirë.

Ai që nuk do të lundrojë deri sa të mbarojnë të gjitha rreziqet, nuk duhet të futet kurrë në det.

Shpresat e mëdha i bëjnë burrat të mëdhenj.

Komplimentet nuk kushtojnë asgjë, megjithatë disa paguajnë shumë për to.

Një dhelpër nuk duhet të jetë në juri në gjyqin e një pate.

Një mik i mirë është lidhja ime më e afërt.

Ai që bie në mëkat është një njeri; që pikëllohet për të, është një shenjtor; ai që i mburret atij, është një djall.

Nëse një gomar niset për udhëtim, mos prisni të kthehet kalë.

Udhëtimi e bën një njeri të mençur më të mirë, dhe një budalla më të keq.

Lutjet e thëna në stuhi harrohen në qetësi.

Është çmenduri që delet të flasin për paqe me ujkun.

Ata që luajnë me lodrat e djallit do të dërgohen me radhë për të përdorur shpatën e tij.

Ai që nuk mund t’i falë të tjerët thyen urën mbi të cilën duhet të kalojë vetë; sepse çdo njeri ka nevojë të falë.

Kalova rrezikun, e harrova Zotin.

Ne kemi lindur duke qarë, jetojmë duke u ankuar, dhe vdesim të zhgënjyer.

Është më mirë që ti të jesh i mençur dhe të mos dukesh i tillë, sesa të dukesh i mençur dhe të mos jesh i tillë: Megjithatë, njerëzit, në pjesën më të madhe, dëshirojnë dhe përpiqen për të kundërtën.

Me dhelprat duhet të dhelpërojmë.

Gjithmonë thuaj të vërtetën: atje ku ajo nuk është e mirëpritur, ajo respektohet dhe i frikësohen.

Rrobat e bukura t’i hapin të gjitha dyert.