Asnjë drejtues kompanie nuk zgjohet në mëngjes dhe mendon: “Mezi pres të shkoj në punë dhe të drejtoj keq sot”. Kjo thjesht ndodh.

Njerëzit vendosen në role drejtuese çdo ditë pa marrë mësimin e thjeshtë se lidershipi ka të bëjë me njerëzit. Dhe për të udhëhequr mirë, pyesni çdo udhëheqës të suksesshëm, ju duhet të kujdeseni për njerëzit tuaj.

Për të provuar idenë që udhëheqësit kujdesen më parë për njerëzit e tyre dhe ata e bëjnë atë me qëllime fitimprurëse, më poshtë janë tri pyetje për të vlerësuar aftësitë drejtuese të dikujt. Nëse këtyre pyetjeve ju përgjigjeni me ‘jo’, mund të tregojë një nevojë urgjente për zhvillimin e udhëheqjes.

A e kuptoni vërtet se çfarë i mban të angazhuar punonjësit tuaj?

Drejtuesit e mirë e dinë se çfarë nevojitet për të mbajtur të lumtur dhe të angazhuar punonjësit e tyre më të talentuar. Ata kalojnë një kohë të konsiderueshme për zhvillimin e kulturës dhe pajisjen e ekipit të tyre për të bërë një punë të mirë. Për këtë qëllim, udhëheqësit e mirë e dinë që të dhënat janë thelbësore. Ata do të masin vazhdimisht elementët thelbësorë të nevojshëm për të tërhequr dhe mbajtur punonjësit e tyre më të talentuar. Është aq e thjeshtë sa të bësh këto pyetje shtesë:

• A e dinë punonjësit e mi se çfarë pritet prej tyre?
• A kanë punonjësit e mi mjetet dhe burimet e nevojshme për të bërë punën e tyre siç duhet?
• A kanë mundësi punonjësit e mi të bëjnë atë që bëjnë më mirë çdo ditë?
• A kanë marrë vlerësime apo shpërblime punonjësit që kanë kryer punën më të mirë kohët e fundit?

Nëse këto pyetje ju duken të njohura, kjo është për shkak se Gallup i ka përdorur ato për më shumë se 30 vjet si pjesë e hulumtimit rigoroz të angazhimit të punonjësve që parashikon performancën e punonjësve dhe ekipit.

A përçoni shpresë tek të tjerët?

Atëherë, si i udhëhiqni dhe frymëzoni punonjësit gjatë një krize apo problematike të madhe? Sipas ‘Mirëqenies në Punë: Si të ndërtojmë ekipe elastike dhe të lulëzuara’, nga Jim Clifton, kreu dhe CEO i Gallup dhe Jim Harter, shkencëtari kryesor në Gallup, thotë se një nga elementët kryesorë që u duhet punonjësve nga udhëheqësit gjatë kohërave sfiduese është një ndjenjë shprese.

Në kohë krize, ka dy drejtime që natyra njerëzore mund të marrë: t’i nënshtrohet frikës, pafuqisë dhe viktimizimit, ose lëvizja drejt vetë-aktualizimit dhe angazhimit. Nëse nuk mund ta kuptoni ende idenë se si ta krijoni shpresën, ekziston një pikë e mirë për të filluar: Komunikoni një plan të qartë veprimi në përgjigje të çfarëdo krize apo sfide që mund të përballeni.

Në vitin 2020, 40 – 90% e punonjësve në bazën e të dhënave globale të Gallup ranë dakord fuqimisht se udhëheqësit e tyre komunikonin një plan të qartë veprimi.

Njerëzit kanë nevojë për shpresë për të ditur dhe parë se si puna e tyre ndikon te klientët, misionin & qëllimin dhe të ardhmen e organizatës suaj. Në kohë të vështira, shpresa buron kur punonjësit nuk vënë në dyshim të ardhmen e afërt. Punonjësit kërkojnë nga udhëheqësit një plan të menaxhimit të krizës, për t’u dhënë atyre besim se ka ende rrugë përpara.

A jeni të sinqertë për rrugëtimin tuaj gjatë bisedave me ekipin?

Kjo është zona ku do të dëgjoni më shumë zhurmë për pyetjen që bëhet. Nuk është tendenca që shumica e menaxherëve në hierarkitë tradicionale nga lart-poshtë, komandimi dhe kontrolli të dëshirojnë të tregohen të sinqertë. Menaxherëve tradicionalë u mungon guximi emocional për të thënë të vërtetën e tyre dhe për të bërë që të tjerët të bëjnë të njëjtën gjë.

Kur bëhet fjalë për kompetencat e udhëheqjes në kulturat e punës për besimin, mungesa e sinqeritetit shkel si vetëbesimin ashtu edhe karizmën.

Një mënyrë për të zhvilluar këtë është përmes ndarjes së historive. Në librin e tyre “Encouraging the Heart: A Leader’s Guide to Rewarding and Recognizing Others”, ekspertët James Kouzes dhe Barry Posner theksojnë rëndësinë e udhëheqësve që përdorin historitë për të zhvilluar besimin. Autorët citojnë Howard Gardner, një studiues, psikolog dhe mësues i njohur i Harvardit:

Krijimi dhe artikulimi artistik i historive përbën një pjesë themelore të udhëheqjes. Tregimet flasin për arsyen dhe emocionin. Dhe janë historitë e identitetit, narrativat që i ndihmojnë individët të mendojnë dhe të ndiejnë se kush janë, nga vijnë dhe ku drejtohen, që përbëjnë armën e vetme më të fuqishme në arsenalin letrar të udhëheqësit.

Rrëfimi i një historie rreth një gabimi kritik, si një shembull, është një mënyrë për të lejuar një bisedë më të prekshme dhe reale.