1. Shërbyesit civilë mund të motivohen edhe vetëm duke i dëgju. Pa ta, asnjë udhëheqësi nuk mund të arrijë rezultate. Pa ju lënë atyre procese gati, do të kthehemi në pikën zero.
2. Çkado që bën, do të jesh e gabuar. Nëse gjen kohë të kthesh përgjigje në rrjete sociale, ti ke kohë sepse nuk po punon. Nëse nuk përgjigjesh, ti po fshihesh. Mos e vrit shumë mendjen, bëje atë që e ndjen dhe mëso gjatë rrugës.
3. Komunikimi duhet të jetë proaktiv, jo reaktiv. Si institucion më shpesh kemi reaguar sesa që kemi komunikuar.
4. Të jesh ndryshe, të flasësh hapur dhe të insistosh në parime mund të përjetohet edhe rrezik, deshe e nuk deshe ti.
5. Nëse diçka nuk është bërë asnjëherë më parë nuk do të thotë që nuk duhet t’a provojmë. Edhe nëse gabojmë duke e provuar.
6. Të udhëheqësh me thjeshtësi dhe pa komplekse burokracie, sidomos kur je grua, do të përjetohet si dobësi. Pranoje, jo çdo mendësi mund t’a sfidosh.
7. Transparent/e nuk mund të bëhesh kur ke dëshirë. Ose je ose nuk je.
8. Ti e bën vendin, jo vendi ty. Më është thënë se nuk do të mund të bësh asgjë pa u përzier partia. Paragjykim plotësisht i gabuar. Më është thënë se do të provojnë të të shohin si kukull, një simbolikë. Paragjykim plotësisht i saktë.
9. Mungesa e delegimit të punëve të shtyn në limite sepse përgjigja në secilin email e telefonatë vet sado e mirë me e mësu thelbin e punës, nuk është e qëndrueshme. Gati një vit qeverisje pa asistent/e dhe staf mbështetës. Sikurse më takon me ligj, edhe mund të kisha emëruar këdo – nga partia apo familja. Nuk doja.
10. Jo secilin problem që e sheh derisa ecë në rrugë do të mund t’a rregullosh. Vendosi qëllimet, afro ekipin, mbaje fokusin dhe kryeni punë. Rrugës, gjeni hapësirë edhe t’a shijoni rrugëtimin.

(Autorja është nënkryetare e Komunës së Prishtinës)