(Poezi nga Natyra Gjoci)

Kalon qetësisht
N’mes zhurmës e ngutjes
Ngurron ta thuash të vërtetën
N’qetësi e n’qartësi
Ikën pa fjalë, vjen, shkon
Trazon shpirtin
Trazon mendjen
Tollovitë gjithçka
Zgjohesh me mall
Të njëjtën dëshirë
Mjegull në sy
Malli t’pushton
Zemra dhimbje kullon
Ah!
E drejtë
E zhdrejtë
Frikë nga lodhja e vetmisë
Parashikon
Torturon imagjinatën
Një një botë të trishtë ku të dashuruarit i quajnë të çmendur…