Kryetari i komunës së Drenasit, Ramiz Lladrovci ka bërë sot homazhe në Prekaz me rastin e shënimit të 37 vjetorit të vrasjes së Tahir e Nebih Mehës.
Në prezencën e tij tek Kulla e Mehajve, për të kujtuar rezistencën e tyre, i shoqëruar nga Kryetari i Skënderajt Bekim Jashari, Lladrovci në fjalën e tij të rastit tha se kjo datë mbetet e paharrueshme për historinë e re të Kosovës.
”Në kujtim të një date të veçantë, të shekullit të kaluar, sot bëra homazhe, vendosa lule dhe mbajta një fjalë rasti, për Tahir e Nebih Mehën, në Prekaz, së bashku me Kryetarin e nënkryetarin e Skënderajt, Bekim Jasharin dhe Nuredin Lushtakun.
Këtu, për këtë datë të paharrueshme për historinë tonë të re, po cek vetëm disa momente.
Në ngjarjet e vrullshme të vitit 1981, Serbia shfrytëzoi pikërisht të ashtuquajturën Ditën e Policisë së Jugosllavisë, për ta sulmuar familjen Meha, heroin Tahir Meha, babain e tij, Nebihun dhe bashkëfamiljarët e tyre.
Prekazi i Drenicës u bë atë ditë fushëbetejë dhe vulë e një vargu ngjarjesh të Pranverës ’81.
Pas arrestimeve të shumta të rinisë kosovare, anembanë vendit, gjatë demonstratave kosovare të atij viti, Jugosllavia e atëherëshme kishte për synim të dëshmojë forcën mbi shqiptarët e Kosovës.
Adresa e tyre ishin Mehajt e Prekazit të Epërm. Por, një ushtri, një polici dhe një makineri e tërë, u thye atë ditë në Kullën e Mehajve, në çerdhen njëshekullore të rezistencës ndaj krajlave serbë.
Rrethimi prej tre rrathësh i Kullës së Mehajve nga njësia speciale, ushtria jugosllave dhe pjesëtarë të policisë rezervë, nuk e thyen assesi Tahirin, Nebihun dhe familjen Meha. Ata qëndruan deri në fundin e natës, duke lënë të vrarë 24 pjesëtarë të njësive speciale jugosllave dhe shume te plagosur, përkundër faktit që zyrtarisht ishin deklaruar vetëm 4 të vrarë dhe 3 plagosur. Pushteti i atëhershëm nuk i kishte deklaruar të vrarët tjerë, që ishin jetimë të rritur pa prindër dhe të rekrutuar për këto ekspedita.
Kulla e Mehajve të Prekazit ishte po ajo kulla e gjyshit të Tahir Mehës, Emin Latit, që kishte qenë pjesë e çerdhes së Azem Bejtës dhe që asnjëherë s’iu dorëzua pushteteve antishqiptare.
Kjo familje, jo rastësisht u sulmua në 13 majin e vitit 1981. Tahir Meha, babai i tij Nebihu dhe të gjithë anëtarët e kësaj familjeje, ishin njëqind vjet më parë të betuar për të mos iu nënshtruar asnjë regjimi antishqiptar.
Në vend të nënshtrimit ata zgjodhën rezistencën. Edhe pse pushteti i shpalli rebelë dhe pengmarrës, sipas referimeve në raportimet e kohës të Agjencisë “Tanjug”, të gazetës “Rilindja” dhe “Jedinstvos”, megjithatë Tahir dhe Nebih Meha ishin patriotët e vërtetë shqiptarë. Ishin arteria e gjallë dhe aktive e asaj kohe.
Jo rastësisht, edhe heronj të mëvonshëm, si Adem e Hamzë Jashari, nga Prekazi i Poshtëm, u betuan pikërisht mbi varret e tyre, se jeta e tyre do të ecë rrugës dhe amanetit të Mehajve.
Ata, këtë betim e kishin bërë pikërisht në ditën e varrimit të Tahir e Nebih Mehajt.
1
0 vjet më vonë, po kundër të njëjtit regjim pushtues dhe më 30 dhjetor të vitit 1991 dhe në Janarin e vitit 1998, në të njëjtin skenar, do të rezistojnë në Prekazin e Poshtëm, Komandanti Legjendar Adem Jashari, Hamza dhe mbarë Familja Jashari.
Ndërsa në marsin e vitit 1998, ata do të bijnë heroikisht, duke mos iu dorëzuar për asnjë moment, po të njëjtit regjim, po të njëjtave forca policore e ushtarake të Beogradit dhe duke tërherur vemendjen e tërë opinionit të gjerë ndërkombëtar, për të vërtetën se ç’po ndodhë në Kosovë dhe me shqiptarët.
Atë ditë maji 1981 ranë Tahir e Nebih Mehaj, e u plagos e bija e Tahirit, Mihrija. Atë ditë Prekazi i dha vulë vitit 1981.
Familjarë e pasardhës të Familjes Meha, do të jenë pjesëtarë aktivë dhe të paepur të UÇK-së, si vëllau i Tahir Mehajt, Beqiri, që ishte bashkëluftëtar i Komandantit Legjendar Adem Jashari dhe Emin Lati i Ri, stërnipi i Emin Latit të Parë që ishte bashkëlufëtar dhe pjesëtar në Çetën e Azem Bejtës.
Kjo është një shekull histori e qëndresës, refuzimit dhe luftimit të regjimit antishqiptar të Beogradit.
Aq sa do të jetoj Kosova dhe kombi shqiptar, aq do të jetojnë kujtimi pë Tahir e Nebih Mehën, nipat e Emin Latit!”.