Përbërja e qumështit të dhisë ka ngjashmërinë më të madhe me qumështin e nënës.

Qumështi i dhisë përmban vitaminat B1, B2, B6, B12 të rëndësishme për forcim të sistemit nervor, mirëpo ka edhe 47 për qind më shumë vitaminë A në krahasim me qumështin e lopës.

Kalium ka 134 për qind më shumë, derisa bakër të koncentruar katërfish më shumë.

Është i pasur me minerale kalcium dhe fosfor të cilët janë të rëndësishëm për forcimin e kockave, si edhe me zink dhe selen, me antioksidante të fuqishme të rëndësishëm për ruajtjen e imunitetit.

Qumështin e dhisë duhet ta pimë për shkak të pasurisë me oligosaharide, të cilat veprojnë kundër inflamacionit, por njëkohësisht rregullojnë edhe funksionin e çrregulluar të zorrëve, gjithashtu për shkak të mungesës së laktozës, përkatësisht të sheqerit të qumështit, të cilin qumështi i lopës e përmban në sasi shumë më të mëdha.

Te personat e rritur qumështi i dhisë mund të ndihmojë në pengimin e shfaqjes së shtypjes së lartë të gjakut dhe arterosklerozës. Më saktësisht, kaliumi ka rolin e mbajtjes së shtypjes normale të gjakut dhe të funksionit të zemrës.
I vetmi problem që ka të bëjë me qumështin e dhisë është sepse ka aromë dhe shije karakteristike falë thartirave të lira yndyrore të cilat i posedon.

Gjithashtu, qumështi i dhisë ka përparësi nutritive dhe shëndetësore në krahasim me qumështin e lopës, posedon cilësi antialergjike dhe zbërthehet më mirë, rreth 40 minuta, ndërkaq qumështi i lopës pothuajse dy orë e gjysmë. Pikërisht për shkak të tretjes së lehtë u rekomandohet posaçërisht personave të moshuar.

Për të qëndruar më gjatë, qumështi i dhisë mund edhe të ruhet frigorifer në ngrirje, mirëpo për shkak të shijes nuk duhet më shumë se gjysmë viti.

Qumështi i shkrirë i dhisë duhet konsumuar për së paku 1 javë.