William Shakespeare konsiderohet si shkrimtari më i shkëlqyer i gjuhës angleze. Është një ndër shkrimtarët më të mëdhenj të të gjitha kohërave.

Ishte komediograf, dramaturg, por edhe aktor. Ai jo vetëm që shkroi disa tragjedi të jashtëzakonshme të cilat hynë në historinë e letërsisë botërore, por edhe shumë komedi dëfryese që nuk u shfaqen kurrë nëpër skenat angleze.

Më poshtë kemi përmbledhur 45 thënie të pavdekshme të dramaturgut më të madh të të gjitha kohërave:

Mungesa jote ndihet më shumë se prania e kujtdo tjetër.

Frikacakët vdesin mijëra herë, ndërsa guximtarët e provojnë shijen e vdekjes një herë të vetme.

Sa më e bukur paraqitja, aq më i thellë mashtrimi.

Duaji të gjithë, besoju pak vetave e mos i bëj keq njeriu.

Ka ç’të thotë luani, kur përreth tij ka veç gomerë që pëllasin.

Dashuria e vërtetë fillon kur jemi të gatshëm të japim gjithçka pa kërkuar asgjë.

Shumë zhurmë për asgjë.

Nuk ke ç’të zgjedhësh mes mollëve të kalbura.

Porsi rrezet e një qiriu të vogël që mbërrijnë larg në errësirë, ashtu në një botë të ligë ndriçon një vepër e mirë.

Është gjë e mirë të zotërosh një forcë gjigantësh, por është tirani nëse e përdor si gjigant.

Fatkeqësia i bën njerëzit ta ndajnë shtratin me partnerë të çuditshëm.

Nëse dikush do të bënte një vit pushim, argëtimi do të ishte po aq stresues sa puna.

Unë e konsideroj botën për atë që është: një teatër ku secili duhet të recitojë pjesën e tij.

Poezia më e vërtetë është ajo më fallcoja.

Për të njohur mirë të tjerët duhet më parë të njohësh vetëveten.

Njerëzit ia mbyllin derën në fytyrë një dielli që perëndon.

Asnjë virtyt nuk mund të krahasohet me nevojën.

Kush më vjedh kuletën, më vjedh diçka pa rëndësi. Paratë ishin të miat, u bënë të tijat, kanë qenë skllave edhe të shumë të tjerëve; por kush më merr nderin, më vjedh diçka që atë vetë nuk e pasuron, por mua më le më të vërtetë të varfër.

Ndarja është një dhimbje kaq e ëmbël saqë do të të thoja natën e mirë deri në mëngjes.

Jeto për të qenë mahnia dhe admirimi i kohës sate.

Mjerimi nuk vjen vetëm si pararojë, por i shtrirë si batalion.

Miqësia është besnike në gjithçka, përveçse në ndere dhe në çështje dashurie.

E kush është ai që vdes pa marrë me vete edhe një shkelm, dhuratë të një miku?

Të paktë janë ata që dëshirojnë të dëgjojnë për mëkatet që u pëlqen të bëjnë.

Po të trajtohej çdokush sipas meritës, kush do t’i shpëtonte kamxhikut?

Budallai beson se është i mençur, ndërsa i mençuri e di fort mirë që është budalla.

Fama është si rrethi i ujit që zgjerohet gjithnjë, derisa si rrjedhojë e zgjerimit, shpërbëhet në asgjë.

Çfarë ne quajmë trëndafil, do të mbante të njëjtën aromë të këndshme edhe me një emër tjetër.

Komedianët nuk janë të aftë të mbajnë sekrete, tregojnë çdo gjë.

Mjafton vetëm bukuria për të joshur sytë e njerëzve, pa nevojën e oratorëve.

Jeta është si një përrallë e trilluar nga një i çmendur: plot mahni e vrull, por pa domethënie.

I çmendur është njeriu që i flet hënës. I pamend, njeriu që nuk ia vë veshin.

A nuk e di që jam femër? Kur mendoj duhet të flas.

Fatkeqësia bën që një orë të duket e gjatë sa një ditë.

Jemi të bërë nga e njëjta substancë me ëndrrat.

Ne mund t’i mbyllim hesapet me të shkuarën, por e shkuara s’i mbyll hesapet me ne.

Nuk ka pasur kurrë një filozof që të mund të duronte dhimbjen e dhëmbëve qetësisht.

Çdokush mund të durojë një dhimbje, përveç atij që e ka.

Nëse nuk mban mend që dashuria të të ketë shtyrë të bësh as çmendurinë më të vogël, atëherë nuk ke dashuruar kurrë.

Dashuria është e verbër dhe të dashuruarit nuk mund të shohin çmenduritë e ëmbla që ata bëjnë.

Çmenduria është si dielli që shëtit të gjithë botën dhe nuk ka vend ku nuk ndriçon.

Bukuria i tundon hajdutët më shumë se ari.

Brishtësi, emri yt është femër.

Jepja gjithkujt veshin tënd, por pakkujt zërin tënd.

Çdo ankth që tani duket vdekjeprurës nuk krahasohet me të humburit ty.