Harrimi i gjërave mund të jetë i bezdisshëm. Madje mund të jetë shqetësues. Si quhej ai kolegu? Në çfarë ore është takimi nesër? A po na ofronte ai shitës 25% ulje për 200 produkte, apo 20% ulje për 250? Ose kur rriteni pak: “Uh-oh. A po harroj gjërat sepse truri im po ngadalësohet për shkak të plakjes?”

Sot, ne kemi disa lajme të mira dhe interesante për të ndarë në këtë front.

Para së gjithash, nëse shqetësoheni, ndaloni. Nuk ka gjasa të ndihmojë në asnjë rast. Por së dyti, rezulton se harrimi i gjërave mund të jetë një avantazh neurologjik. Si? Sipas një teorie të re në revistën Nature Reviews Neuroscience, ekzistojnë disa pika kyçe:

Së pari, ne duhet të kujtojmë se, në çdo moment, të gjithë jemi të ekspozuar ndaj shumë më tepër stimujve sesa mund t’i kushtojmë vëmendje.

Së dyti, harrimi i disa gjërave – ndoshta shumica e gjërave – është një mekanizëm natyror i trurit, pa të cilin do të ishte pothuajse e pamundur të funksiononte në jetën e përditshme.

Së fundi, truri duhet të promovojë aksesin për të kujtuar në mënyrë specifike gjërat më të dobishme.

Me fjalë të tjera, truri ynë mëson të harrojë, dhe për këtë arsye, kujtimet nuk humbasin kurrë, por thjesht bëhen të paarritshme, të ruajtura në tru në një mënyrë që kufizon aftësinë për t’iu qasur atyre.

Është një dallim i rëndësishëm, sipas bashkëautorëve Dr. Tomás Ryan i Institutit të Neuroshkencës së Kolegjit Trinity në Dublin dhe Dr. Paul Frankland i departamentit të psikologjisë në Universitetin e Torontos, dhe ai që i bën ata të besojnë se “kjo” harresa natyrale është e kthyeshme në rrethana të caktuara. Ata gjithashtu teorizojnë se në raste sëmundje, të tilla si te njerëzit që jetojnë me sëmundjen e Alzheimerit, këto mekanizma natyralë të harresës rrëmbehen, gjë që rezulton në një ulje të konsiderueshme të aksesit të qelizave engram dhe humbje patologjike të kujtesës”.

Pra, ku ju lë kjo, si dikush që jeton, punon dhe drejton sot?

Shpresoj që t’ju lërë me një kombinim shprese, habie dhe një afiniteti për strategjitë praktike të kujtimit: Domethënë, duke ruajtur kujtesën tuaj me lista kontrolli dhe kalendarë dhe thjesht duke kontrolluar dy herë gjërat e vogla. Nëse mund të bëj një analogji, vrapuesit në distanca të gjata nuk ankohen për faktin se kanë nevojë për hidratim dhe ushqim për të arritur qëllimet e tyre; ata thjesht gjejnë mënyra për të transportuar ose ruajtur ujin dhe kaloritë.

Dhe njerëzit krijues, por natyrisht të çorganizuar, nëse janë të zgjuar, nuk jetojnë thjesht në kaos; ata gjejnë sisteme për t’i ndihmuar ata të organizohen. Së fundi, nëse e gjeni veten të shqetësuar për kujtesën, mos e bëni. Ryan dhe Frankland thotë se përgjigjet janë të gjitha në kokën tuaj. Thjesht duhet të mësoni se si t’i aksesoni ato.