Gjithë çfarë na mbetet ne shqiptarëve që jetojmë jashtë shtetit të cunguar shqiptar, është porosia e qartë për kryeministrin e Shqipërisë që mos t’i shkojë në mendje që të merr për bazë ata pak zëra të hiçave që thonë “jo në emrin tim z. Rama”! Patjetër edhe në emrin tim z. Rama! Patjetër edhe në emër të çdo shqiptari në Ballkan! Dhe për këtë nuk do t’ju duartrokasim, sepse e keni detyrim historik, moral, kombëtar e kushtetues

Kur dëgjon reagimet e disave në Kosovë ndaj qëndrimeve të kryeministrit të Shqipërisë Edi Rama gjatë vizitës së tij në Serbi, të mbushet mendja se Edi Rama është kryeministër i ndonjë shteti armiqësor ndaj Kosovës. Është vërtet e çuditshme se si të gjithë ata që fare nuk i pengon agresioni i përditshëm e i shumëllojshëm i Serbisë ndaj Kosovës, po i pengon shumë roli prindëror i Shqipërisë ndaj Kosovës, apo siç thonë ata me gjuhën e tyre profesionale e latino-intelektuale, roli paternalist i Shqipërisë.

Pikërisht ata që bëhen si lepuj të zgjebosur në raport me Serbinë duan të na tregohen luanë krenarë me Shqipërinë. Të tillët në Kosovë, kushdo qofshin – qytetarë, analistë, gazetarë, profesorë, deputetë, ministra, etj., kanë nevojë urgjente për shërim nga kompleksi i inferioritetit dhe nga nevoja patologjike për bajraktarizëm krahinor.

Shqipëria e sotme, apo siç e quajmë Shqipëria Londineze, megjithëse përfshin vetëm rreth gjysmën e territoreve dhe popullsisë shqiptare, është produkt i punës, angazhimit dhe sakrificës së gjithë shqiptarëve, pra edhe i shqiptarëve të Çamërisë në Greqi, edhe i shqiptarëve në Maqedoni, edhe i shqiptarëve në Serbi, edhe i shqiptarëve në Mal të Zi, edhe i shqiptarëve të Kosovës e edhe i shqiptarëve të Shqipërisë së sotme.

Rrjedhimisht, shqiptarët që kanë rastisur të mbesin brenda kufijve të shtetit të Shqipërisë (që e kanë tkurrur të tjerët), janë shqiptarët më me fat dhe më të privilegjuar nga gjithë shqiptarët (megjithëse edhe ata kanë vuajtur për arsye të tjera – kryesisht të brendshme).

Me privilegjet shkojnë edhe detyrimet dhe përgjegjësitë! Por, fatkeqësisht, për një shekull të plotë, Shqipëria nuk i ka kryer as për së afërmi mjaftueshëm detyrimet dhe përgjegjësitë e veta ndaj shqiptarëve që kanë mbetur jashtë territorit të shtetit të cunguar shqiptar (shkaqet e arsyet i dimë të gjithë – sa është e justifikueshme kjo, është debat tjetër).

Këtë duhet ta themi dhe ta pranojmë të gjithë shqiptarët, kudo që jemi. Por, për këtë duhet mbajtur përgjegjës elitat politike e intelektuale që kanë udhëhequr me Shqipërinë gjatë këtyre 100 viteve të kaluara, e jo shqiptarët e atjeshëm dhe Shqipërinë si shtet. Në këtë pikë nuk janë pa përgjegjësi as elitat politike e intelektuale që kanë udhëhequr me shqiptarët jashtë Shqipërisë, veçanërisht me shqiptarët në ish-Jugosllavi.

Tani që Shqipëria, për herë të parë që prej se ekziston si shtet, ka filluar të faktorizohet dhe të ketë rol të rëndësishëm në rajon, duke adresuar edhe institucionalisht edhe publikisht çështjet e hapura të shqiptarëve jashtë Shqipërisë, kjo po i pengon bajraktarët provincialë shqiptarë, sidomos ata në Kosovë. Madje, po i pengon deri në atë masë sa po të kishin mundësi do t’ia ndalonin kryeministrit të Shqipërisë përmendjen e emrit Kosovë.

Harruakan të tillët që Kosova nuk është vetëm çështje e institucioneve dhe e shtetit të Kosovës, por është edhe çështje shqiptare, pra edhe çështje e Shqipërisë. Edhe po të donte kryeministri i Shqipërisë ta injoronte fare Kosovën në raportet me të tjerët, ne do duhej t’i kërkonim që ai të merrej edhe me Kosovën.

Fundja, kryeministri i Shqipërisë e ka edhe detyrim kushtetues që të merret me çështjen shqiptare në përgjithësi dhe me të gjithë shqiptarët që janë jashtë kufijve të Shqipërisë. Ky detyrim i kryeministrit të Shqipërisë përcaktohet qartë në Preambulën e Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, ku përmendet “aspirata shekullore e popullit shqiptar për identitetin dhe bashkimin kombëtar”, si dhe në nenin 8 të kësaj kushtetute, ku përmendet se “Republika e Shqipërisë mbron të drejtat kombëtare të popullit shqiptar që jeton jashtë kufijve të saj”. Çdo ikje e kryeministrit të Shqipërisë nga përgjegjësia për t’u kujdesur për çështjen shqiptare në përgjithësi dhe për shqiptarët jashtë kufijve të Shqipërisë, përbën shkelje të drejtpërdrejtë të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë nga ana e kryeministrit dhe ikje nga përgjegjësia historike, morale e kombëtare nga ana e tij.

Nëse klasa politike në Shqipëri duhet kritikuar për diçka, ajo duhet kritikuar se nuk ka bërë mjaftueshëm për shqiptarët jashtë kufijve të Shqipërisë, e assesi nuk mund të kritikohet se “po u përzieka” në punët e shqiptarëve jashtë Shqipërisë. Këtë e ka detyrim! Dhe mos të më thotë kush që nëse dua të jem i përfaqësuar nga kryeministri i Shqipërisë, atëherë le të shpërngulem në Shqipëri. Jo, unë jam shqiptar, jam në tokën time – shqiptare, ndaj s’kam pse shpërngulem asgjëkund!

Gjithë çfarë na mbetet ne shqiptarëve që jetojmë jashtë shtetit të cunguar shqiptar, është porosia e qartë për kryeministrin e Shqipërisë që mos t’i shkojë në mendje që të merr për bazë ata pak zëra të hiçave që thonë “jo në emrin tim z. Rama”! Patjetër edhe në emrin tim z. Rama! Patjetër edhe në emër të çdo shqiptari në Ballkan! Dhe për këtë nuk do t’ju duartrokasim, sepse e keni detyrim historik, moral, kombëtar e kushtetues.