Thomas Clayton Wolfe ishte një romancier amerikan i fillimit të shekullit të 20-të.

Wolfe shkroi katër romane të gjata, si dhe shumë tregime të shkurtra, vepra dramatike dhe novela. Ai njihet për përzierjen e prozës shumë origjinale, poetike, rapsodike dhe impresioniste me shkrimet autobiografike.

Librat e tij, të shkruar dhe të botuar nga vitet 1920 deri në vitet 1940, pasqyrojnë gjallërisht kulturën amerikane dhe zakonet e asaj periudhe, të filtruar përmes perspektivës së ndjeshme, të sofistikuar dhe hiper-analitike të Wolfe.

Për kënaqësinë e lexuesit ne kemi sjellë disa prej thënieve më të bukura të tij.

Bëni gabimet tuaja, shfrytëzoni shanset tuaja, dukuni të çmendur, por vazhdoni. Mos ngrini.

Më duhet të shoh një gjë një mijë herë para se ta shoh një herë.

Nuk ka asnjë spektakël në tokë më tërheqës se ai i një gruaje të bukur në aktin e gatimit të darkës për dikë që e do.

E gjithë bindja e jetës sime tani mbështetet në besimin se vetmia, jo të qenit një fenomen i rrallë dhe kurioz, është fakti qendror dhe i pashmangshëm i ekzistencës njerëzore.

Nuk mund të shkosh më në shtëpi.

Njeriu lind për të jetuar, për të vuajtur dhe për të vdekur, dhe ajo që i ndodh është një fat tragjik. Kjo nuk mund të mohohet në fund të fundit. Por neve na duhet ta mohojmë gjatë gjithë kohës.

Ajo që më duhej të përballesha, mësimi shumë i hidhur që duhet të mësojnë të gjithë ata që duan të shkruajnë, ishte se një gjë mund të jetë në vetvete shkrimi më i mirë që dikush ka bërë ndonjëherë, dhe megjithatë nuk ka absolutisht asnjë vend në dorëshkrimin që shpreson për të publikuar.

Më duket se në orbitën e botës sonë ti je Poli i Veriut, unë Jugu – aq shumë në ekuilibër, në marrëveshje – dhe megjithatë… e gjithë bota shtrihet mes tyre.

Arsyeja pse një shkrimtar shkruan një libër është për të harruar një libër dhe arsyeja pse një lexues e lexon është për ta mbajtur mend atë.

Njerëzit e mërzitshëm e mbushën me tmerr.

Cili prej nesh nuk është përgjithmonë i huaj dhe i vetmuar?

Ju keni arritur majat e suksesit sapo të jeni të painteresuar për paratë, komplimentet ose publicitet.

Ajo u varros në mishin e tij. Ajo pulsonte nga rrahjet e pulsit të tij. Ajo ishte verë në gjakun e tij, një muzikë në zemrën e tij.

Çdo moment është fryt i dyzet mijë viteve.

Nuk ka tokë të lumtur. Nuk ka fund të lumturisë.

Fiksioni nuk është fakt, por trillimi është fakt i përzgjedhur dhe i kuptuar, fiksioni është fakt i rregulluar dhe i ngarkuar me qëllim.

Është shumë ngushëlluese të besosh se liderët që bëjnë gjëra të tmerrshme janë, në fakt, të çmendur. Në këtë mënyrë, gjithçka që duhet të bëjmë është të sigurohemi që të mos i vendosim psikotikët në vende të larta dhe ta kemi zgjidhur problemin.

Ne jemi shuma e të gjitha pjesëve tona.

Në gjumë ne shtrihemi të gjithë të zhveshur dhe vetëm, në gjumë jemi të bashkuar në zemër të natës dhe errësirës dhe jemi të çuditshëm dhe të bukur në gjumë; sepse ne po vdesim në errësirë ​​dhe nuk njohim vdekje.

Nëse doni të shkruani, filloni të shkruani tani në qytetin tuaj të lindjes dhe shkruani çdo ditë sa më shumë që të mundeni; mos mendoni se duhet të shkoni në Paris dhe të prisni që frymëzimi të godasë.

Ne jemi shuma e të gjitha momenteve në jetën tonë – gjithçka që është e jona është në to: ne nuk mund t’i shpëtojmë ose t’u fshihemi atyre.

Shumicën e kohës mendojmë se jemi të sëmurë, gjithçka është në mendje.

Një shkop nuk është vetëm druri, por edhe mohimi i drurit. Është takimi në hapësirë ​​i drurit dhe jo-drurit. Një shkop është dru i kufizuar dhe i pazgjatur, një fakt i përcaktuar nga vetë mohimi i tij.