Politikanët tanë dhe të gjithë ne shqiptarët duhet ta kemi të qartë një gjë: Serbia nuk do ta njohë Kosovën si shtet të pavarur dhe sovran.

Mund të arrijë në pikën e ndonjë marrëveshjeje të tipit modus vivendi, si kompromis për të marrë fonde e për anëtarësim në BE, por njohje të plotë nuk do të ketë kurrë, deri sa është kjo Serbi, e mbështetur në historinë e saj mesjetare dhe mitologjinë e formuar rreth saj, e mëkuar nga romantizmi imperialist dhe nga fashizmi serbomadh.

Prandaj, nëse duam ta përballojmë rrezikun e radhës prej saj, duhet t’i forcojmë dy shtetet tona, Kosovën e Shqipërinë dhe kombin tonë dhe t’i cimetojmë aleancat tona atlantike.

Pra, ata që i kanë ende, duhet t’i braktisin iluzionet se një ditë Serbia do të na bëhet një shtet mik dhe paqësor.

Kjo thjesht nuk do të ndodhë, sepse Serbia është peng i një narracioni të pakorrigjueshëm, të shndërruar jo vetëm në mit e ideologji, po edhe në pjesë të fuqishme të doktrinës religjioze.

Merrni vesh, o njerëz!